(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
DENVER (GPD) – Rob Portman straalt. Na afloop van het eerste presidentsdebat staat de senator uit Ohio zo trots als een pauw in de ‘spin alley’, een ruimte waar de ‘spindoctors’ van de kandidaten vrij spel krijgen om hun visie op het debat te geven. Portman is een belangrijke adviseur van Mitt Romney. Hij werd nog getipt als vicepresidentskandidaat, maar de saaie, kleurloze Portman heeft nu een nieuwe roeping gevonden: hij is degene die in de debatvoorbereiding de rol van Barack Obama speelt. En dat heeft hij kennelijk goed gedaan. Portman lacht nog wat breder terwijl hij een plooi uit zijn patriottistisch rood-wit-blauwe stropdas wrijft: ,,Het was een fantastische avond voor Mitt Romney.”
In de ruimte zwermen na afloop van het debat journalisten om de adviseurs van de kandidaten, als bijen om hun koningin. In ‘spin alley’ (steeg der spindoctors) laten zich woensdagavond net na het debat opvallend veel Republikeinen zien, en opvallend weinig Democraten. De partijgenoten en adviseurs van Obama die zich wél laten zien, zijn vooral bezig met het pareren van kritiek.
David Plouffe, topstrateeg van Obama, krijgt vraag na vraag op zich afgevuurd. Was Obama nerveus? Kwam hij tam over? Zijn antwoord is telkens hetzelfde ,,Nee, helemaal niet.” Maar de stem van Plouffe klinkt bij iedere herhaling schriller, alsof hij het zelf ook niet meer gelooft.
En waarom heeft Obama Romney eigenlijk niet aangevallen op zijn uitgelekte video waarin de Republikeinse presidentskandidaat 47 procent van de Amerikanen wegzet als ‘overheidsafhankelijken’? ,,Wij gaan ervan uit dat iedereen dat verhaal nu wel kent”, zegt Plouffe. Zijn boodschap valt tussen de regels door op te maken: als de president Romney daar op had aangevallen, hadden de kijkers hem als ‘gemeen’ bestempeld. Dat had hem geen goed gedaan.
Waar de Democraten gemaakt vrolijk deden, waren de Republikeinen oprecht opgelucht, alsof er een last van hun schouders was gevallen. Hun kandidaat, vanaf het begin af aan door niemand echt omarmd, deed deze keer precies wat er van hem werd verwacht. ,,Dít is Mitt Romney zoals ik hem ken en bewonder”, dweepte congreslid Jason Chaffetz uit Utah. ,,Hij zette de president op zijn nummer.”
Want sneren naar Obama waren er ook. Oud-burgemeester van New York en voormalig presidentskandidaat Rudy Giuliani verkneukelde zich bijvoorbeeld omdat Obama zonder teleprompter, de doorzichtige plaatjes waarop bij toespraken tekst wordt geprojecteerd, een veel minder goede spreker blijkt. ,,De president deed het vreselijk slecht. Ik denk zelfs dat een teleprompter niet had geholpen.”
Debbie Wasserman Schultz, het congreslid uit Florida dat de Democratische partij leidt, meende juist dat Obama ‘uiterst gedetailleerd’ zijn plan voor Amerika uiteen heeft gezet. Maar was die gedetailleerdheid niet het probleem? Haken kijkers daar niet massaal door af? ,,In tegendeel. Ze willen dat juist van de president horen.” Dan draait de anders zo vriendelijke blondine op haar hakken om, weg bij de kritische journalist uit Nederland.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
PHILADELPHIA (GPD) – Het is nog vroeg in Tioga, een arme, zwarte wijk in de Amerikaanse stad Philadelphia, als Mabel Williams achter haar rollator langzaam naar de bus voor de deur van het seniorencentrum schuifelt. Ze hangt het gouden, met diamanten bezette kruisje om haar nek nog eens recht. Het is een speciale dag. Vandaag gaat de 83-jarige Mabel voor het eerst een identificatiebewijs halen. Anders kan ze op 6 november niet stemmen.
Om naar de stembus te kunnen, hoefde je in de Verenigde Staten tot nog toe alleen maar geregistreerd te staan als kiezer. Maar voor de komende verkiezingen hebben zeven staten een wet aangenomen die een officieel pasje met foto verplicht stelt. Ook Pennsylvania, de staat waar Philadelphia, de woonplaats van Mabel in ligt. Daar boog een rechter zich deze week over de omstreden wet.
Die is namelijk officieel bedoeld om fraude te voorkomen, maar wordt door burgerrechtenbeweging uitgelegd als kiezersonderdrukking. ,,Feit is dat Amerikanen zonder ID doorgaans zwart of Latino zijn”, zegt Zack Stalberg van de onpartijdige Pennsylvania Voter ID Coalition. Laat dat nu net de groep zijn die doorgaans op de Democraten – en dus op president Barack Obama – stemt. ,,Het is moeilijk te geloven dat er geen politiek motief is.”
Dat een prominente Republikeinse politicus in een loslippige bui zei dat hij met de wet partijgenoot en presidentskandidaat Mitt Romney de winst in zijn staat wilde bezorgen, wekt die verdenkingen in de hand.
Onzin, zegt de Republikeinse wijkpoliticus Suzanne Haney. ,,We willen alleen voorkomen dat mensen zich voordoen als iemand anders en zo twee keer gaat stemmen.”
In Pennsylvania hebben naar schatting 800.000 mensen geen persoonsbewijs. Om zo’n pasje te krijgen, is een geboortebewijs nodig. En dat heeft Mabel niet. ,,Bij mijn geboorte was een tante vroedvrouw. Er is geen aangifte gedaan.”
Het geboortebewijs van Eddie Thomas, die vanwege een vaatziekte beide benen moet missen, ging bij een brand verloren. Andere registratie was er niet. ,,Toen ik op 6 december 1928 werd geboren, schreef de vroedvrouw dat achterin een bijbel.”
Nooit hadden Mabel en Eddie problemen. Ze hebben een sofinummer, een bankpas en zijn geregistreerd als kiezer.
,Sinds de gekleurde man mag stemmen (in 1965 maakte de Voting Rights Act een einde aan discriminatie van zwarte Amerikanen, HK) heb ik altijd van dat recht gebruik gemaakt”, zegt Eddie plechtig. ,,Waarom sluiten ze nu weer een deel van de mensen die willen stemmen uit?”
Om kiezers zonder ID tegemoet te komen, biedt Pennsylvania een gratis pasje aan dat alleen geldig is om te stemmen. Voor de aanvraag is een sofinummer en adresbewijs voldoende. Daarnaast moeten ze zelf naar het staatskantoor komen dat ook rijbewijzen uitgeeft. Daar schuifelt Mabel achter haar rollator van loket naar loket, met Eddie zoemend in zijn elektrische rolstoel in haar kielzog.
Maar dan, na drie uur wachten, mogen de twee naar het laatste loket waar een foto wordt gemaakt. De petjes waarmee Mabel en Eddie hun dunne kroeshaar bedekken, moeten daar even voor af. Het is een klein offer: na een paar minuten rolt er voor allebei een plastic kaartje uit het apparaat. Mabel is doodmoe, maar dolblij: ,,Eindelijk!”

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Richard Northcutt fronst de wenkbrauwen achter zijn hoornen brilmonteur. Hardop leest de zestiger de tekst op de poster voor: ,,In elke oorlog tussen de beschaafde mens en de wilde steun je de beschaafde mens. Steun Israël, versla jihad.” Wéér die gefronste wenkbrauwen.
Dan steekt de New Yorker van wal: ,,Dit is een metrostation. Dit is niet de plek voor politieke standpunten.” Northcutt is in de avondspits onderweg naar huis na een bezoek aan de rechtbank als jurylid. ,,In mijn jury zat een moslim, een imam. Hij legde uit dat jihad niet altijd heilige oorlog betekent, maar juist een strijd tegen verleidingen en een zoektocht naar het ware geloof. Ik ben vóór vrijheid van meningsuiting, maar deze poster werkt allemaal misvattingen in de hand.”
Op het grote metrostation van Times Square, waar acht metrolijnen samenkomen, is het altijd druk. Tussen de mensen die de Bijbel duiden en anderen die voorbijgangers willen bekeren tot de Scientologykerk hangen zoals altijd reclameposters die de nieuwste films en tv-series promoten. Sinds deze week hangt daar ook een bijzondere poster tussen: een anti-jihadposter. De reclame is een initiatief van Pamela Geller, de Amerikaanse vriendin van PVV-leider Geert Wilders die de American Freedom Defense Initiative runt. De New Yorkse transportautoriteit MTA deed de posters aanvankelijk in de ban, maar Geller stapte met een beroep op de vrijheid van meningsuiting succesvol naar de rechter. De reclameruimte kost haar zesduizend dollar (4640 euro) voor een maand.
Op sommige metrostations is de poster voorzien van een sticker met ‘racistisch’, maar die op Times Square is nog ongeschonden. Althans, tot de Egyptisch-Amerikaanse activiste Mona Eltahawy de poster dinsdagavond met een spuitbus rode verf te lijf ging. ,,Als deze poster vrijheid van meningsuiting is, is het bekladden dat ook”, stelde ze volgens tabloid New York Post voor ze werd gearresteerd. De posters hangen nu op tien metrostations in Manhattan, eerder werden ze al op stadsbussen in San Francisco geplakt. Ook in de hoofdstad Washington zijn de posters gepland, maar daar heeft de transportautoriteit het plakken van de plakkaten vanwege de gevoeligheid uitgesteld. Geller stapt ook daar naar de rechter, zo stelde ze dinsdag.
Die gevoeligheid begrijpt Northcutt. ,,De posters gooien olie op het vuur dat al brandt dankzij de anti-islamfilm.” Hij had het beter gevonden als de boodschap was gestopt bij ‘steun Israël’. ,,Al vind ik persoonlijk dat de Amerikaanse regering Israël genoeg steunt. Maar waarom moet de islam er nu weer bijgehaald worden?” Nora Campbell wandelde zoals bijna alle forenzen eerder op de dag langs de poster zonder dat de boodschap haar opviel. ,,Ik ben helemaal voor vrijheid van meningsuiting”, zegt ze na het lezen van de tekst. ,,Maar alsjeblieft: niet hier. Dit is zo’n gevoelig onderwerp. We zijn helemaal niet in oorlog met de islam. We moeten mensen niet tegen ons in het harnas jagen. Vooral niet in deze stad.”

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Buiten snuffelen bomhonden in de struiken rondom het chique Sheraton Hotel in Manhattan. Binnen zitten deze dinsdag namelijk niet alleen hotelgasten. De 42ste president van de Verenigde Staten brengt er in de Metropolitan Ballroom de 44ste president en de mogelijke 45ste president samen. Ze staan nog nét niet op hetzelfde podium. President Barack Obama en presidentskandidaat Mitt Romney spreken met een paar uur verschil, op uitnodiging van oud-president Bill Clinton en zijn goededoelenclub Clinton Global Initiative.
,,Ik heb geleerd dat een paar woorden van Clinton een man veel goed kunnen doen”, grapt Romney aan het begin van zijn speech, verwijzend naar de veelbesproken speech waarmee Clinton op de Democratische conventie Obama een enorme dienst bewees. Lachend: ,,Nu hoef ik alleen nog maar een paar dagen te wachten tot mijn peilingen omhoog gaan.”
Luttele minuten daarvoor stond de Republikein nog stijfjes naast Democraat Clinton, die hem aankondigde. Het werd een ongemakkelijke introductie: Clinton brandde Romney immers in zijn conventiespeech nog tot de grond toe af. Vriendelijke woorden vinden is dan niet gemakkelijk. Het lukte Clinton wel, door te spreken over hoe hij als president ooit een telefoontje pleegde naar Romney, toen nog gouverneur van Massachusetts, over hun gezamenlijke overtuiging dat een onderwijsprogramma voor jongeren moest blijven bestaan. Of Clinton Romney met die anekdote een dienst bewees, is de vraag. Romney’s vicepresidentskandidaat Paul Ryan wil het programma namelijk schrappen.
Het applaus voor Romney was beleefd, maar zijn nieuwe plan voor ontwikkelingshulp en de inhoud van zijn speech – kort door de bocht: als iedereen een baan heeft, komt het vanzelf goed met de ontwikkelingslanden – kon op weinig bijval rekenen. Wat wie zorgt er dan voor schoon drinkwater, een democratisch gekozen regering en een betrouwbaar rechtssysteem?
Dan werd de toespraak van Obama, die sprak over de aanpak van mensenhandel en hedendaagse slavernij, een stuk beter ontvangen. Al profiteerde hij van een veel hartelijker introductie dan Romney ten deel viel. ,,Ik ga de speech waaraan ik tijdens de conventie ben begonnen afmaken”, lachte Clinton, waarop Obama reageerde met ,,ik vond die speech een beetje beter.” Het was het begin van een golf van applaus voor Obama.
Clinton heeft zijn leven na zijn presidentschap in het teken gesteld van goede doelen en ontwikkelingshulp. Met zijn Clinton Global Initiative brengt hij jaarlijks wereldleiders, vertegenwoordigers van ontwikkelingsorganisaties en het bedrijfsleven samen om oplossingen te zoeken voor wereldproblemen. De jaarvergadering valt altijd samen met de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waardoor Clinton is verzekerd van de deelneming van belangrijke wereldleiders.
Ook Obama sprak er zoals ieder jaar sinds hij in 2008 verkozen werd, een paar uur nadat hij bij de VN een las brak voor vrijheid van meningsuiting. De president kreeg dinsdag goed nieuws: in Ohio en Florida, de twee grootste staten die cruciaal zijn om op 6 november te winnen, loopt hij volgens een peiling van de Washington Post verder uit op Romney.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Als PvdA-lijsttrekker Diederik Samsom even na vijf uur ’s middags New Yorkse tijd het woord neemt, klinkt er uit een fauteuil voor het scherm zacht applaus. Het geklap komt van Caroline Sodenkamp, secretaris van de PvdA-afdeling New York en één van de Nederlanders die op de verkiezingsavond in de Netherland Club in Manhattan is afgekomen. ,,Wie had dit een paar weken geleden nou gedacht?”
Op de vierde verdieping van het luxe pand bij Rockefeller Center komen Nederlandse expats samen om de uitslagen te zien binnenkomen. In huiskamersfeer: er staan vier bankstellen, fauteuils en tientallen stoelen die na kort na kantooruren allemaal bezet zijn. Aan de bar een paar verdiepingen lager vinden groene flesjes Heineken (‘Brewed in Holland’) gretig aftrek.
Vier partijen – VVD, PvdA, D66 en CDA – hebben een afdeling in New York. Er is een groot verschil met Nederland: hier volgen de partijen samen de uitkomst. ,,Ze kunnen nog een voorbeeld aan ons nemen hoor”, lacht Joan Bischoff van Heemskerck, voorzitter van de New Yorkse VVD-afdeling, na de zoveelste felicitatie van ‘concurrenten’ voor de VVD-winst.
Als de kabinetsformatie in handen zou zijn van de partijafdelingen in New York zou er vandaag (donderdag) al een coalitie zijn. Oud-D66-politicus Boris Dittrich haalt een papiertje uit zijn binnenzak waarop hij mogelijke coalities heeft gekrabbeld. Hoewel hij ‘mixed feelings’ zegt te hebben vanwege de minder-dan-verwachte winst van zijn partij, zag hij tot zijn tevredenheid dat een rechtse coalitie in ieder geval niet mogelijk is. ,,Ik denk dat niemand hier het erg vindt dat de PVV verliest.”
Het voorkeurskabinet van de partijafdelingen is Paars: VVD, PvdA en D66. De hobbels uit verkiezingsprogramma’s zijn zo genomen, meent PvdA-voorzitter Gerrit Groen. Bischoff van Heemskerck bekent warm voorstander te zijn van Paars. D66 is nodig als ‘stootkussen’ tussen VVD en PvdA. CDA’er Hanneke Boerma vindt dat haar partij dit kabinet maar uit moet zitten. ,,Wij hebben verloren. Al is dat ook de basis voor nieuwe groei.”
De Nederlandse verkiezingen leven bij de Nederlanders in de regio rond New York. Nooit eerder probeerden partijen zo gretig de stem te krijgen van Nederlanders in den vreemde – en met name van de Nederlanders in New York. Kandidaat-Kamerleden kwamen op bezoek: CDA’ers Mona Keijzer en Arjan Erkel, VVD’er Joost Taverne en New Yorker en D66-kandidaat-kamerlid Eelco Keij voerde campagne in de VS om voorkeursstemmen te verzamelen.
Maar er zijn niet alleen leden van de politieke afdelingen op de uitslagenavond afgekomen. Renée de Vries is er samen met haar man en achttienjarige zoon. Het gezin woont drie jaar in de Verenigde Staten, in een voorstad van New York. Haar echtgenoot stemde PvdA, maar zelf is ze ‘radicaler’. ,,Ik heb op de Piratenpartij gestemd. Ik heb de stemwijzer drie keer gedaan en ik kwam er telkens op uit.”
Terwijl Rutte spreekt in een tent bij het Carlton Beach Hotel in Scheveningen wijst De Vries naar het grote scherm waarop Politiek24 live wordt geprojecteerd. ,,Dat pakken ze in Amerika heel anders aan hè?” Weer wijst ze, dit keer naar de Obama-zonnebril die ze in haar haar gestoken heeft. ,,Die heeft mijn buurvrouw, die werkt bij FOX News, voor me meegenomen van de Democratische conventie. Dát was een gelikte show.”

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
CHARLOTTE (GPD) – ,,Ons pad voor Amerika is zwaarder, maar het leidt naar een betere plek. De weg is langer, maar we leggen hem samen af. Ik vraag jullie om voor die toekomst te kiezen.” Omringd door een zee van bordjes met ‘Forward’ (voorwaarts) en wapperende Amerikaanse vlaggetjes zette Barack Obama zijn visie voor een tweede termijn uiteen op de laatste avond van de Democratische conventie. Hij beloofde meer banen in de productiesector, het terugdringen van het begrotingstekort en meer leraren.
Naar de afsluitende toespraak van Barack Obama werd de hele week uitgekeken. De president sprak eerlijk en recht uit zijn hart, oordeelde Alexis Bledel na afloop. De Hollywoodactrice, bekend van de series Gilmore Girls, waar ze Rory Gilmore speelde, en Mad Men, is één van de beroemdheden die campagne voert voor Obama. Ze wilde per se zelf bij de conventie in Charlotte zijn. ,,Het is mijn taak om de jonge mensen naar de stembus te krijgen, net zoals in 2008. Ik denk dat het gaat lukken, ik voelde vanavond zoveel enthousiasme in het publiek.”
Aan geestdrift in de Time Warner Cable Arena in Charlotte schortte het ook niet. De menigte klapte hun handen al vroeg op de avond blauw en schreeuwde hun kelen schor. Of het nu zangeres Mary J. Blige was, voormalig gouverneur van Michigan Jennifer Granholm, oud-presidentskandidaat en senator John Kerry of vicepresident Joe Biden: het leek alsof het enthousiasme per spreker toenam. ,,Het is mijn doel om aan het eind van de avond mijn stem kwijt te zijn!”, gilde een vrouw in het publiek.
Misschien dat het door de overkill aan hoogtepunten kwam dat wat het echte hoogtepunt had moeten zijn tegenviel. Obama’s speech was degelijk, zonder verrassingen. Het leek een aaneenrijging van bekende passages uit toespraken die Obama eerder hield. ,,De tijden zijn veranderd. Ik ben niet langer een kandidaat, ik ben de president”, sprak hij bijna verontschuldigend. Het kon niet voorkomen dat een aantal mensen al tijdens Obama’s toespraak de zaal verliet.
Allan en Susan Sparks, die speciaal voor de conventie uit Oklahoma zijn gekomen, zaten daar niet bij. Zij vonden de speech ‘helemaal goed’. ,,Deze paar dagen zullen Obama een flinke duw in de peilingen geven.” Maar op de vraag welke spreker het echtpaar het beste vond, klonk één naam in koor – en het was niet die van Obama. Nee, Bill Clinton was de allerbeste.
De oud-president sprak een dag voor Obama en knapte voor hem het vuile werk op. Hij schilderde de Republikeinen af als een partij die gedomineerd wordt door de rechtervleugel; het deel van de partij dat haat koestert jegens Obama.
Dat wil niet zeggen dat de Democraten warme gevoelens koesteren voor Obama’s Republikeinse rivaal Mitt Romney. ,,Romney zal de middenklasse om zeep helpen”, zegt Larry Murray van de Steelworkers Union, de grootste vakbond in de VS. ,,Ik ben na de speech van Obama meer dan ooit overtuigd dat Obama de middenklasse zal helpen.”

Kader
Voor een emotioneel moment zorgde oud-congreslid Gabby Giffords, die in januari 2011 zwaargewond raakte bij een schietpartij in Tucson. Zij kwam, ondersteund door hartsvriendin en Democratisch partijvoorzitter Debbie Wasserman Schultz, het podium op om de belofte van trouw af te leggen. Het publiek toonde hun bewondering voor haar met een staande ovatie, terwijl ze ‘Gabby, Gabby, Gabby’ scandeerden.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
CHARLOTTE (GPD) – De bijna zesjarige tweeling Dylan en Devden Ferguson stond zeven uur in de rij om kaartjes te bemachtigen voor de toespraak van president Barack Obama in het gigantische American football-stadion (zonder dak) in Charlotte. Helemaal voor niks: vanwege voorspelde regen en onweer is de speech verplaatst naar het veel kleinere basketbalstadion (met dak) van de stad in North Carolina.
Hoewel de teleurstelling in de hele stad voelbaar is – duizenden vrijwilligers uit het ganse land hadden vrij genomen van hun werk om in ruil voor een aantal dagen werk kaarten te bemachtigen voor de grande finale – was de deceptie misschien nergens dan als bij Dylan en Devden. ,,We hebben 7 uur in de rij gestaan voor Obama en hadden voor hem ook best een paar uur in de regen willen staan”, bezweert hun moeder Heather, die de teleurstelling van haar zoons deelt.
De twee bezochten in hun jonge leven al meer politieke bijeenkomsten dan menig volwassene, vertelt Heather. Dylan lijdt aan een zeldzame aangeboren ziekte. De zorgverzekering weigerde zijn behandeling te vergoeden. Met behulp van een politicus uit het Huis van Afgevaardigden in North Carolina werd een wet gemaakt die zorgverzekeraars verplicht de kosten van Dylan en andere patiënten te dekken.
Die bevriende politicus hoorde hoe ontgoocheld de kinderen van Heather waren. Als pleister op de wonde gaf zij hen kaarten voor de speech van oud-president Bill Clinton. Toen na afloop van zijn vlammend betoog van bijna vijftig minuten – ver na kinderbedtijd – ook nog eens president Obama op het podium verscheen, was het verdriet bij Dylan en Devden al bijna weg.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
CHARLOTTE (GPD) – Ze steunen Barack Obama volledig, benadrukt Jerry Gardner, terwijl hij zijn arm om de schouder slaat van Eric LaMonica, zijn partner. LaMonica draagt hun zeven maanden oude dochter Ellie op zijn arm. Het stel is veertien jaar geleden naar Charlotte verhuisd en is blij dat de president ‘hun’ stad heeft uitgekozen voor zijn partijconventie.
Over het moment waarop Gardner het trotst was om Obama als president te hebben hoeft hij niet lang na te denken. ,,Dat was toen hij zich in mei uitsprak voor het homohuwelijk. Natúúrlijk had ik liever gehad dat hij dat eerder had gedaan, maar ik ben er van overtuigd dat hij zijn uitspraken bewust heeft gedaan op het moment dat hij dacht dat de tijd er rijp voor was.”
De Democraten presenteren zich als de partij voor de vrouwen, Latino’s en homoseksuelen. De partij keurde het homohuwelijk goed en hoewel dat document vooral symbolisch is, zien homorechtenactivisten het als een stap in de goede richting. In zes van de vijftig staten waaruit Amerika bestaat én in het hoofdstedelijke district mogen homoseksuelen met elkaar trouwen.
Maar voor Gardner en LaMonica zit een trouwdag er niet in, terwijl ze dat dolgraag zouden willen. ,,Onze staat heeft in mei een amendement aangenomen dat huwelijken én geregistreerde partnerschappen tussen mensen van hetzelfde geslacht expliciet verbiedt”, zegt Gardner. North Carolina is daardoor één van de 29 staten met een ban op huwelijken tussen twee mannen of twee vrouwen. Daarnaast definiëren 42 staten het huwelijk als een verbintenis tussen één man en één vrouw.
Het zal Obama niet lukken om het homohuwelijk in de hele VS te legaliseren, realiseren Gardner en LaMonica zich. ,,Er is helaas nog te veel weerstand tegen, maar we beseffen wel dat het onder Mitt Romney voor ons niet beter zal worden.”

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
CHARLOTTE (GPD) – Delores Rozier uit South Carolina kijkt nog eens naar haar teennagels waar ze met witte, rode en blauwe nagellak het logo van de Obama-campagne op heeft gelakt, alsof ze zoekt naar bevestiging van wat ze wil gaan zeggen. ,,Na deze week is de herverkiezing van Barack Obama onvermijdelijk.” De zwarte dame weet het zeker: de conventie van de Democratische partij is het keerpunt in de campagne.
En na de eerste avond van de het partijcongres in Charlotte, North Carolina, met als toetje de speech van First Lady Michelle Obama zou ze zo maar gelijk kunnen krijgen. De sprekers deden wat er van hen verwacht werd: het enthousiasmeren van de achterban met thema’s als vrouwen- en homorechten en het omarmen van de middenklasse.
De speech van Michelle stak er met kop en schouders bovenuit. Slaagde Mitt Romney’s echtgenote Ann er vorige week in om haar man menselijk over te laten komen, Michelle wist Romney – zonder hem bij naam te noemen – neer te zetten als wereldvreemd en portretteerde haar man als man van het volk, die niets liever wil dan van de VS een beter land maken, met eerlijke kansen voor iedereen.
Moest je op de door blanke, oudere en vooral rijke Amerikanen gedomineerde Republikeinse conventie in Tampa, Florida zwarte Amerikanen nog met een lampje zoeken, Charlotte is letterlijk kleurrijk: de Time Warner Arena zit vol Afro-Amerikanen, Aziatisch-Amerikanen en Latino’s. Veel jongeren en mensen met een kennelijk niet zo goed gevulde beurs.
Om ook die laatste groep aan te spreken, nodigden de Democraten Julián Castro uit als één van de belangrijkste sprekers op de openingsavond. De Mexicaans-Amerikaanse burgemeester van San Antonio werd geïntroduceerd door zijn eeneiige tweelingbroer Joaquin, ook politicus. Castro maakte indruk met een sprankelende en vlotte speech die af en toe deed denken aan de toespraak die in 2004 in één klap een ster maakte van Barack Obama, een tot dan toe volstrekt onbekende politicus uit Illinois.
Uit die tijd, toen Obama in de senaat van zijn thuisstaat zat, kent Patty Brown-Barnes de hem nog. ,,Ik ben al jaren politiek actief en sprak toen vaak met hem. Nu moet je weten dat ik een nogal pittig type ben. ‘Patty’, begon hij dan, terwijl hij een kalmerend klopje op mijn hand gaf ‘zo bereik je niks hoor.’ Obama heeft me echt geleerd hoe ik op een rustige manier mijn punt moet maken. Bij mij kan hij niks fout doen.”
Nee, kritiek wordt bewaard voor Romney, die beloofd heeft dat hij Obama’s hervorming van de gezondheidszorg zal terugdraaien. Voor gedelegeerde Pat Trost-Brooks uit Ohio, een staat waar zowel Romney als Obama vechten om er op 6 november de meerderheid te behalen, is dat een schrikbeeld. ,,Ik ben lerares zag het zo vaak in mijn klas: kinderen met keel- of oorontsteking die niet naar de dokter konden omdat ze geen zorgverzekering hebben. Obama heeft daar een einde aan gemaakt.”
Trost-Brooks denkt ook dat de VS onder president Romney slecht is voor zwarte Amerikanen. ,,Hij wil ons terugsturen naar de jaren zestig, de jaren van vóór de burgerrechten, door het bijvoorbeeld met strenge identificatieregels moeilijker te maken voor zwarte Amerikanen om te stemmen.” Fel: ,,Maar wíj laten ons niet terugsturen.”