(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
(GPD) – Het enthousiasme voor Barack Obama is anno 2012 veel minder dan in 2008. Door het uitblijven van de zo vurig gehoopte ‘change’ zijn ze gedesillusioneerd geraakt. Maar ze bestaan nog wél, de idolate, wil-geen-kritiek-op-hem-horen Obama aanhangers. Ik weet het zeker, want ik ken er één.
George Thomas woonde voor mij in mijn appartement. Hij werkte op kantoor bij zakenkrant The Wall Street Journal. Nu is hij gepensioneerd en is hij van de miljoenenstad verhuisd naar een dorp met 2500 inwoners in Pennsylvania.
Zo nu en dan hebben we contact, want hoewel hij al ruim twee jaar geleden is verhuisd, krijg ik nog steeds regelmatig zijn post. Een paar weken geleden haalde ik een envelop met informatie over zijn stembureau uit mijn postvakje. Ik liet hem dat weten en hij reageerde als volgt. ,,We kunnen alleen maar bidden dat Obama wint. Anders verlaat ik het land.”
Hij meent het nog serieus ook. George is één van de meest linkse personen die ik ken en Democraat in hart en nieren. Hij werkte in 1972 al voor de campagne van de recent overleden presidentskandidaat George McGovern (hij kan smakelijk vertellen over hoe hij op een avond te diep in het glaasje keek en tegen de gouverneur van Ohio aanviel) en was bij de Democratische conventie in 1980. Graag laat hij mij vertellen over Nederland, dat in tegenstelling tot de VS – en dit zijn zijn woorden, niet de mijne – wél een beschaafd land is.
Hoewel de Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney graag Europa als angstbeeld mag voorspiegelen (,,Nog vier jaar Obama en we zijn Europa!”), vindt George het maar wat fijn dat de VS in zijn ogen, bijvoorbeeld door Obamacare, van de ‘Nieuwe Wereld’ richting de ‘Oude Wereld’ opschuift.
Zijn huidige gemoedstoestand wisselt momenteel van ‘hysterisch bang’ voor een overwinning van Romney tot ‘geweldig optimistisch’ dat de president nog vier jaar aanblijft. ,,In Europa houden ze van Obama hè? Wat jammer dat jullie niet mogen stemmen.”