(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Neem een ruzie om een testament, een ‘gegijzelde’ oma, de poging van drie van haar kinderen om de kleinkinderen te ontvoeren, en het aanbod van een neef om de voogdij van die kleinkinderen over te nemen. Het klinkt als de pennenvrucht van een overijverige scenarist voor een soapserie, maar het is in werkelijkheid een ruzie in de familie van de overleden superster Michael Jackson. En anders dan andere ruzies van beroemdheden kan heel Amerika via twitter en tv ‘meegenieten’.

De hoofdrolspelers:
Katherine Jackson, de 82-jarige moeder van de in juni 2009 overleden Michael. Zijn drie kinderen, Prince (15), Paris (14, en Blanket (10). Hun ooms Tito (58) Jermaine (57), Randy (56), tante Rebbie (62) en tante Janet (46). En hun neef, de zoon van Tito, 3T-zanger TJ (34).

De plot:
Afgelopen weekend kwamen de familieproblemen naar buiten, toen Katherine Jackson, de matriarch van de Jackson-familie, werd opgegeven als vermist. De moeder van Michael heeft sinds zijn dood de voogdij over diens drie kinderen. Oma Jackson zou in New Mexico een concert van haar vier zoons bezoeken, maar kwam daar nooit aan. Na politieonderzoek bleek dat ze in Arizona was, bij haar dochter Rebbie. Of dat vrijwillig was, blijft de vraag. Niemand kan contact met haar krijgen. Ze is gegijzeld, menen haar kleinkinderen.

Met een bijrol van… Twitter:
‘Ze is niet vermist, moeder is bij familie’, schreef Jermaine Jackson – broer van Michael – op het microblog. ‘Ze neemt op doktersadvies rust, ver van telefoons en computers.’
Maar Michaels dochter Paris kwam met een heel andere lezing: ‘Het klopt, mijn oma is vermist. Ik wil dat ze NU thuiskomt’, twitterde ze.
Dinsdag liet ze eveneens via Twitter weten dat ze haar oma al negen dagen moet missen. Neef TJ reageerde dezelfde dag dat hij het ‘oneerlijk’ vindt wat haar en haar broers wordt ‘aangedaan’.

De escalatie:
De politie kwam eraan te pas, maandag bij het familiehuis van de Jacksons, nadat Janet en Jermaine naar verluidt hadden geprobeerd de kinderen van Michael mee te nemen. Op internet verscheen een video: de kinderen en Jermaine en Janet stappen uit verschillende zwarte SUV’s. Dan probeert Janet op de oprit de mobiele telefoon van haar nichtje Paris af te pakken. Er zouden – buiten beeld – ook klappen zijn gevallen. Prince, Paris en Blanket zijn inmiddels overbracht naar ‘een veilige plek’. Via de rechtbank wordt geprobeerd het contact tussen de kinderen en hun oma, de rechtmatige voogd, te herstellen. In de tussentijd probeert neef TJ tijdelijk de voogdij te krijgen. Volgens showbizzwebsite TMZ zouden de kinderen dat zelf ook graag willen.

Hoe het allemaal begon:
Met een ruzie om de nalatenschap van de in juni 2009 overleden Michael Jackson. Moeder Katherine krijgt 20 procent, maar Michaels acht broers en zussen en zijn vader Joe niks. Vijf van Michaels broers en zussen menen dat het testament nep is. Op de dag in 2002 dat Michael het document in Los Angeles zou hebben getekend, was Michael volgens hen in New York. Ze beschuldigen de executeurs-testamentair van fraude, en misleiding van moeder Katherine.
Maar de twijfel over de echtheid van het testament werd twee jaar geleden in de rechtbank al beslecht: de rechter oordeelde aan de hand van getuigen dat het document rechtsgeldig is. Ook in hoger beroep en voor het hooggerechtshof van de staat Californië bleef die uitspraak overeind. Een vorige week verzonden brief van de vijf Jacksons, waarop onder andere nieuwszender CNN de hand wist te leggen, vraagt om het ontslag van de executeurs-testamentair. Volgens Jermaine probeert het andere deel van de familie daar nu de aandacht van af te leiden. Overigens sloot Michael Jackson in een vroegere versie van het testament zijn broers en zussen ook al uit van geld of bezittingen uit zijn nalatenschap.

De publiciteit:
Tito liet zich dinsdag interviewen door showbizzsite TMZ. Die tekende op dat hij niks meer te maken wil hebben met het complot dat zijn vier broers en zussen hebben gesmeed. Randy belde later die avond in bij het programma van dominee Al Sharpton op de zender MSNBC om zijn versie van de ruzie te delen met het land.
Héél Amerika leeft mee.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Hij sprong uitzinnig van verliefdheid op de bank tijdens een uitzending van The Oprah Winfrey Show. Zij lachte verlegen en straalde. Maar na zes jaar is het sprookje van het meisje dat met haar tieneridool trouwde voorbij. Katie Holmes (33) wil scheiden van Tom Cruise (49) en eist de volledige voogdij over hun dochter Suri (6).
De romance van misschien wel het meest besproken Amerikaanse showbizzpaar begon in april 2005. Twee maanden later vroeg Cruise Holmes ten huwelijk op de top van de Eiffeltoren in Parijs, tien maanden later werd dochter Suri geboren en nog eens zeven maanden later trouwden ze in een Italiaans kasteel. En ze kregen, zoals dat hoort bij showbizzparen, een bijnaam: TomKat. De Amerikaanse media – van de roddelrubrieken tot de serieuze nieuwsuitzendingen – verdrongen zich vrijdag om het nieuws te melden. Want over de relatie van het acteurskoppel was vanaf het begin veel te doen.
Cruise ontmoette Holmes vier jaar na zijn scheiding van mede-filmster Nicole Kidman. Ook die relatie lag onder een vergrootglas: ze konden geen kinderen krijgen en adopteerden een dochter en zoon. De speculatie begon al toen dat huwelijk na elf jaar op de klippen liep: Kidman zou gek worden van de invloed die de Scientology Church, een omstreden beweging die zijn basis vindt in science fiction, op haar en de kinderen had. En er werd steeds harder gefluisterd dat Cruise mannen véél interessanter zou vinden dan vrouwen.
Maar daar liep Cruise opeens op de rode loper met Holmes, terwijl zij zich voor de lens van iedere paparazzifotograaf uitgebreid liet zoenen. Holmes was jong (toen 26) en mooi, van het type girl-next-door. En ze was ook geen onbekende. Jaren vertolkte ze de rol van Joey in de populaire serie Dawson’s Creek.
Als tiener had Holmes al tegen haar zussen gezegd: ‘Ooit ga ik met Tom Cruise trouwen.’ Ook als twintiger bleef ze idolaat van Cruise, al gedroeg het paar zich meer als verliefde tieners. Het lag er zó dik bovenop, dat al snel van een publiciteitsstunt werd gesproken; een huwelijk met een contract. Cruise zou met de romance de homogeruchten willen ontzenuwen, Holmes kon er haar carrière na het stoppen van Dawson’s Creek nieuw leven mee inblazen.
Maar als snel leek de glans van het uitzinnige geluk af te zijn. Holmes werd zienderogen magerder, er kwamen minder filmopdrachten terwijl Cruise in de ene na de andere bioscoopknaller speelde en haar steeds kleiner wordende wereld leek alleen om Suri te draaien. Cruise zou haar in isoleren en steeds dieper de Scientology Church in trekken, een religie die de van huis uit katholieke Holmes volgens ‘bronnen rond Katie’ op roddelsites niet van ganser harte kon omarmen.
Amerikaanse media zoeken de verklaring voor de scheiding ook in die hoek. Was Connor, de geadopteerde zoon van Cruise en Kidman, niet net zo oud als Suri nu is toen Kidman de scheiding aanvroeg, naar verluidt omdat ze het niet eens was met de opvoeding volgens de Scientology-leer? Nu Holmes de volledige voogdij wil over hun dochter, móét er wel meer aan de hand zijn dan het simpelweg over-zijn van de liefde. Het wachten is op nog meer loslippige ‘bronnen’.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Ze is helemaal in het zwart gestoken (alleen de teenslippers die ze uit haar tas tovert zijn wit) en haar zwart geverfde haar hangt in slordige slierten rond haar make-uploze gezicht. De nagels van haar vingers zijn blauw gelakt. Er is geen enkel indicatie dat de vrouw die in het Mexicaanse eettentje biefstukreepjes met gesmolten kaas in tortilla’s vouwt haar geld verdient met mode. Toch is dat wat Kelly Cutrone doet – en succesvol ook.
Cutrone is de baas van People’s Revolution, een PR-bureau dat ervoor zorgt dat modelabels als Valentino, Bulgari, Longchamps en Vivienne Westwood miljoenen binnenharken met de verkoop van hun kleding. Haar bedrijf – en met name haar intimiderende persoonlijkheid -staat centraal in de realityserie Kell of Earth die nu ook in Nederland te zien is. Met tegeltjeswijsheden als ‘if you have to cry, go outside’ (als je moet huilen, ga naar buiten) en ‘normal gets you nowhere’ (als je normaal bent, bereik je niks) heeft Cutrone in de Verenigde Staten een enorme schare vooral jonge fans voor zich weten te winnen. Trouwe kijkers van MTV kennen Cutrone al van haar optredens bij realityshows The Hills en The City.
Ze snapt dat haar verschijning vragen oproept. ,,Ik heb vroeger alle ontwerpers ter wereld gedragen. Ik heb mijn haar rood, blond, blauw en in dreadlocks gehad. Ik heb mijn best gedaan sieraden te dragen – ik heb een grote verzameling – en geprobeerd meer kleding met kleur aan te trekken. Maar dan heb ik een turkooizen shirt aan en zeggen mijn vrienden ‘Kell, dit bén jij niet’. Ik blijf voorlopig dus in mijn zwarte fase.”
Het interview zou plaatsvinden in het pand van People’s Revolution in de hippe New Yorkse wijk Soho, op een steenworp afstand van veel van de labels die Cutrone vertegenwoordigt. Eén van de vele stagiaires (‘Ik werk hier al drie dagen!’) roept dat ‘Kelly’ zo komt. Even later komt Cutrone’s warrige assistent Brunson Stafford de ‘showroom’ binnen. Hij heeft zijn baas aan de lijn. Of de verslaggever het interview in het restaurant tegenover wil afnemen? Cutrone heeft honger. ,,Ik heb net twee uur gesport”, klinkt het even later verontschuldigend. ,,De afgelopen tijd ben ik wat aangekomen en ik probeer weer in vorm te komen.”
In een rap tempo neemt de zakenvrouw annex alleenstaande moeder een gemiddelde dag door. ,,Ik sta rond zeven uur op en ga dan wandelen met mijn honden ˆ ik heb twee husky’s. Onderweg koop ik een kop koffie en ben dan rond acht uur weer thuis om mijn dochter Ava van negen wakker te maken. Samen ontbijten we en dan gaat Ava naar school, al gaat ze nu in de zomer op kamp. De honden gaan naar ‘doggy day care’ en ik bel dan mijn cliënten in Europa en Azië. Om negen uur doe ik een half uur cardio en daarna ga ik naar kantoor en heb ik ‘meetings’. Ik ben in ieder geval twee avonden per week thuis bij Ava en ik ben zeker twee avonden per week weg voor mijn werk. De weekenden proberen we in ons landhuisje door te brengen.”
Je kunt veel van Cutrone zeggen, maar niet dat ze lui is. Ze bestiert een PR-firma met vestigingen in New York, Los Angeles en Parijs, produceert een aantal tv-programma’s, schrijft boeken en treedt sinds kort op als deskundige in de succesvolle talkshow van Dr. Phil. En dan is ze bezig haar tweede show aan de man te brengen. ,,Maar dat is nog geheim.”
Toch twijfelde Cutrone in 2009 geen moment toen de Amerikaanse tv-zender Bravo haar een eigen show aanbood. ,,Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn leven verfilmd zou moeten worden”, lacht ze tussen twee happen en een slok van haar margarita door (het is half vier ’s middags). ,,Er zijn veel misvattingen over de modewereld. Veel meisjes en homo’s zien het als een droom, maar hebben geen idee wat het inhoudt. Ik hoop dat ze door Kell on Earth beseffen dat het niet allemaal draait om de kokosnootbikini van ontwerper X, maar worden aangemoedigd verder te dromen. Bovendien vind ik mijn bedrijf een interessante, dynamische setting.”
Kell on Earth heeft soms ook meer weg van een kantoorsoap. Over de stagiaires die de cadeautasjes voor modejournalisten totaal verkeerd inpakken, de medewerkster die alles verprutst en uiteindelijk zelf maar ontslag neemt en de assistent die na vakantie in Californië niet meer terugkeert. De medewerkers die overblijven, krijgen het flink voor de kiezen. Intrigerende televisie, vooral als je in je achterhoofd houdt dat op Cutrone en haar zakenpartners Emily en Robyn na, niemand van de ‘cast’ nog bij People’s Revolution werkt.
Haar nieuwe assistent Brunson moet ook nog flink worden ingewerkt. ,,Hij maakt te veel fouten. Boekte een verkeerde hotelkamer waardoor ik ineens 6000 dollar duurder uit was. Wilde een afspraak plannen op dinsdag 7 augustus, maar die dag bestáát helemaal niet.” Vanaf haar BlackBerry leest ze een e-mail voor die ze naar hem stuurde. De boodschap: als het ‘binnen twee tot vier weken’ niet beter gaat, kan hij zijn tassen pakken en teruggaan naar South Carolina.
Ze is ‘intens’, geeft Cutrone toe. ,,Maar het zijn geen impulsieve reacties. Ik kies ervoor om me zo op te stellen. Ik werk al zo lang in deze business dat ik precies weet hoe ik op een fout moet reageren zodat de betrokkene er het meest van leert. Soms is dat fel, compleet met schelden, soms wat milder.” Op deze woensdagmiddag in augustus is ze ontspannen. ,,Als je me over een maand, net voor de Fashion Week in New York zou spreken, zou dat heel anders zijn ja.” De drukte bij People’s Revolution bereikt twee keer per jaar (in september en februari) een hoogtepunt tijdens de prestigieuze Fashion Week, waar het bedrijf van Cutrone de organisatie van meerdere modeshows in handen heeft.
Cutrone heeft zelf nauwelijks last van haar drukke dagen. Ze vergelijkt zichzelf met de hindoeïstische godin met acht armen. ,,Je moet in het nu kunnen leven. Als ik bij Ava ben, ben ik bij Ava. Als ik modeshows produceer, ben ik daar voor de volle honderd procent mee bezig. En nu spreek ik met jou en ben ik daar helemaal op gericht.” Al neemt Cutrone in het gesprek wel twee keer haar BlackBerry op: één keer voor een cliënt uit Londen en een keer voor haar personal trainer. Als het eten op is, het margaritaglas leeg en het gesprek afgelopen, staat ze kreunend op. ,,Mijn benen doen zo’n pijn. Maar in januari 2012 wil ik weer in vorm zijn. Misschien ga ik dan zelfs ook weer daten.” Het kan nog net voor de Fashion Week van februari.

Kell on Earth wordt iedere donderdag om 22.55 uitgezonden op TLC.

O. Eén letter en iedereen in de VS weet wie het is: Oprah Winfrey. De talkshowgodin vindt het na 25 jaar welletjes: volgende week woensdag is haar allerlaatste aflevering te zien in de VS. ‘Tout Hollywood’ draafde op voor maar liefst twee – vooraf opgenomen – afscheidsuitzendingen: van Aretha Franklin, Beyoncé, Usher, Madonna en Tom Cruise tot Stevie Wonder. ,,Ze is belangrijker dan welke politicus of staatsman ook.”

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Als enige Nederlandse gast ooit kreeg Esmée Denters in november 2007 de zo kenmerkende dikke knuffel van Oprah Winfrey. ,,Ik voelde me daarna meteen op mijn gemak.” De zangsensatie, groot geworden door YouTube, zou zo weer op het vliegtuig naar Chicago stappen. Maar de kans om nog eens bij Winfrey op de bank te zitten is nihil, want na 25 jaar valt woensdag het doek voor de Oprah Winfrey Show. Het einde van een tijdperk. Denters (22) vindt het jammer dat de show stopt. ,,Ik weet nog dat ik mijn klasgenoten vroeger vertelde dat het mijn ultieme droom was om Oprah te ontmoeten. Dat is gelukt en pakt niemand mij meer af.”
Met een fuchsiapaars pakje, ‘big hair’ en nog grotere schoudervullingen presenteerde Winfrey in 1986 haar eerste Oprah Winfrey Show. Het onderwerp: hoe zorg ik ervoor dat ik met mijn droomman trouw. Zelf houdt ze het bij haar eeuwige vriendje-op-de-achtergrond Stedman Graham en is ze nooit met haar zelfverklaarde held Paul McCartney in het huwelijksbootje gestapt. Wel stapte Winfrey met haar debuut in de voetsporen van talkshowhosts als Phil Donahue, Sally Jessy Raphael en Geraldo Rivera. De aanpak van Winfrey verschilde wel met die van de traditionele praatprogramma’s van die tijd. Bij Winfrey waren (in het begin althans) geen ‘celebrities’ te zien, maar ‘gewone’ Amerikanen met ‘gewone’ problemen.
Al snel zorgde Winfrey voor hoge kijkcijfers. Andere zenders roken een kans; een talkshow is immers goedkoop te produceren, er hoeven geen tekstschrijvers en acteurs te worden betaald. Dus kwam de concurrentie: Jerry Springer, Jenny Jones en Ricki Lake. In de strijd om de kijker werd de toon steeds schreeuweriger. Shows met de meest bizarre thema’s als ‘zwanger van mijn zwager’, ‘ik heb mijn penis afgesneden’ en niet te vergeten: ‘ik heb een relatie met de 24-jarige ex-vriend van mijn twaalfjarige dochter’, zorgden voor sensationele televisie.

HYSTERIE
Winfrey kon niet anders dan meegaan in de hysterie van de sensatiebeluste collega’s, zegt de Amerikaanse hoogleraar media Janice Peck, die een boek schreef over de invloed van Winfrey op de Amerikaanse media. ,,Alles voor de kijkcijfers.” Zo maakte Oprah twee sensatiebeluste uitzendingen over Betty Broderick, de moeder van drie kinderen die in 1989 haar ex-man Dan en nieuwe vrouw Linda door het hoofd schoot, terwijl ze lagen te slapen. Broderick werd door de familie van haar man afgeschilderd als monster. ,,Maar toen een gast van de Jenny Jones Show na een uitzending de andere gast vermoordde, was het voor Oprah de maat vol”, weet Peck, verbonden aan de universiteit van Colorado. ,,Ze nam heel bewust afstand van de andere talkshows.”
Zo gaf ze Rhett Broderick, de jongste zoon van Betty, de kans om het scheve beeld dat Winfrey begin jaren negentig van zijn moeder schetste recht te zetten. Broderick, die elf jaar was toen zijn moeder zijn vader vermoordde, greep de uitnodiging met beide handen aan en niet alleen omdat hij op kosten van productiebedrijf Harpo een weekend naar Chicago kon. ,,Ik hoopte dat mijn verhaal vertellen bij Oprah zou helpen om mijn moeder vervroegd uit de cel te krijgen.” Tevergeefs. Broderick denkt dat zijn moeder nooit meer vrij zal komen. ,, Ik kon niet echt mijn verhaal doen, Oprah wilde me het verhaal laten vertellen zoals zij dat haar hoofd had.” Toch heeft Broderick geen spijt. ,,Het was een bijzondere ervaring. En Oprah was ontzettend warm en hartelijk.” Winfrey schaarde de uitzending met Broderick bij haar twintigjarig jubileum onder haar ‘meest memorabele’.

BOEKEN
Na haar koerswijziging begon Winfrey met Oprah’s Book Club, waarmee ze haar kijkers iedere maand uitdaagde een boek te lezen. Tegen de verwachting in werd het een groot succes. Uitgekozen – of, beter gezegd, uitverkoren – worden door Winfrey was een garantie voor de nummer één positie op de beststellerlijsten. Peck: ,,Oprah werd zo ‘voorvervechter van alfabetisering’ en ‘hoeder van het geschreven woord’.” Na de leesclub volgde het Angel Network, een liefdadigheidsnetwerk waarmee Winfrey mensen opriep om iets te betekenen voor de mensen in hun omgeving. En met iedere stap groeide haar imperium, kreeg ze meer naamsbekendheid – de letter ‘O’ was genoeg – en steeg ze boven haar voormalige concurrenten uit, stelt Peck. ,,Ik zie Julia Roberts niet zo snel te gast zijn bij Jerry Springer, maar bij Oprah schuiven alle beroemdheden maar wat graag aan. In het midden van de jaren negentig transformeerde ze van ‘zomaar een talkshowhost’ naar een icoon.”
Voor Kathryn Lofton, hoogleraar religiestudies en Amerikanistiek aan de prestigieuze universiteit Yale, heeft het woord icoon ook een echt religieuze betekenis. ,,Oprah kreeg in 1998 een openbaring”, stelt Lofton. Ze was toen verwikkeld in een rechtzaak met veehouders die zeiden dat de prijs van rundvlees was gekelderd nadat Winfrey negatieve opmerkingen maakte over vlees. ,,Ze realiseerde zich toen dat zij een bron moest worden voor ‘het goede’ in de wereld. Vanaf dat moment werd haar show ‘change your life TV’: hoe word ik een beter mens, echtgenoot, moeder, dochter. Sindsdien is ze belangrijker dan welke politicus of staatsman dan ook.”
Lofton schreef het recent gepubliceerde boek The Gospel of an Icon (het loflied van een icoon), waarin ze Oprah neerzet als een religieus figuur. Volgens Lofton zijn alle ingrediënten daarvoor aanwezig: ze heeft volgers (haar trouwe kijkers), een dagelijkse preek (haar show), een bijbel (O Magazine), discipelen in de gedaanten van psycholoog Dr. Phil McGraw, chef-kok Rachael Ray, binnenhuisarchitect Nate Berkus en dr. Mehmet Oz (ze hebben allen een eigen programma) en alles wat ze aanraakt verandert in goud.
De jaarlijkse aflevering waarin ze haar favoriete hebbedingen uitdeelt aan haar hysterische publiek, is daar een goed voorbeeld van. De mensen thuis die de weggevertjes mislopen, rennen direct naar de dichtstbijzijnde winkel om die kasjmieren Ralph Lauren kabeltrui, de Uggs-met-pailletten en een potje Hope in a Jar-wondercrème van Philosophy aan te schaffen. Er is zelfs een naam voor: ‘het Oprah-effect’.
En die producten zijn heus niet echt allemaal Oprah’s Favorite Things. Bedrijven ontwikkelen hele strategieën om Winfrey zo ver te krijgen om hun tv’s/croissants/laptops/in chocolade gedoopte cranberry’s/camera’s uit te roepen tot ‘favoriete ding’. Mediaprofessor Peck: ,,De kracht van Oprah is dat ze authentiek is – ze kan immers niet worden omgekocht – je weet als kijker dat ze het niet zou aanbevelen als ze het zelf niet geweldig zou vinden.”

ARMOEDE
Dat heeft alles te maken met Winfrey’s levensverhaal. Of liever: hoe Winfrey wil dat haar levensverhaal wordt verteld. Orpah Gail Winfrey werd in januari 1954 als dochter van een tienermoeder geboren op het arme platteland van Mississippi. Ze krijgt een bijbelse naam, maar omdat niemand in haar ongeletterde familie weet hoe die moet worden geschreven of uitgesproken wordt het al snel Oprah. Winfrey brengt haar jeugd in bittere armoede door bij haar oma, waar ze jurkjes draagt jute zakken alsen wordt misbruikt. Op haar veertiende raakt ze zwanger, maar haar zoon overlijdt kort na de geboorte. Dat verhaal is bekend. Maar dat ze later in haar leven met schoolbussen naar de beste ‘witte’ scholen werd gebracht is minder bekend. Net als de studiebeurs die ze kreeg voor haar studie communicatiewetenschappen. ,,Oprah wil dat mensen denken dat ze het ene moment in een auto woonde en het andere moment húp Oprah Winfrey was; helemaal op eigen kracht”, zegt Peck. ,,De waarheid is dat ze hulp heeft gehad van ‘het systeem’.”
Nu Winfrey stopt met haar show, die de afgelopen jaren al te maken kreeg met kelderende kijkcijfers en haar aandacht richt op haar eigen tv-station OWN (Oprah Winfrey Network) zou haar imperium wel eens als een kaartenhuis in kunnen storten, vreest Peck. ,,Alles staat met elkaar in verbinding: de show, het magazine, de website. Maar de show is het middelpunt; het cement dat alles bij elkaar houdt. Ik ben benieuwd wat er gebeurt nu die wegvalt.”
Esmée Denters, in Londen bezig aan haar tweede album, denkt niet dat het zo’n vaart zal lopen. Ze merkt de impact van de show bijna vier jaar later nog steeds. ,,Ik krijg nog altijd veel reacties. Vorige maand nog uit Spanje, bijvoorbeeld. Daar werd de aflevering waarin ik te gast was toen uitgezonden.”

Van de mavo naar de glitter en glamour van New York. Of: hoe een Brabantse American Dream werkelijkheid werd. ,,Mijn leven is één grote vakantie.”

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Anno 2011 kent iedereen Lady Gaga. Dat was in 2008 wel anders. Toen Pieter Henket gevraagd werd om de Amerikaanse zangeres te fotograferen was zijn reactie veelzeggend: ‘Who the hell is that?’. Maar die fotosessie zou zijn leven veranderen en niet alleen omdat het hem in één klap tienduizenden dollars opleverde. Lady Gaga koos zíjn foto voor de omslag van haar eerste cd The Fame. De afbeelding werd zo iconisch, dat het Metropolitan Museum of Art ‘m tentoonstelde. ,,Dat had ik nóóit verwacht.”
En zo kan het zijn dat Henket (31) nu in een comfortabel appartement in de hippe New Yorkse wijk Chelsea woont, samen met zijn verloofde/manager Roger en naaktkat Elliot. Dat was niet altijd zo, vertelt hij aan de eettafel. ,,Ons eerste appartement was een studio met zo’n typisch Amerikaans opklapbed. Boven het bed had ik een rol wit papier hangen. Als ik die over de muur trok en met elastiek de deur openhield voor de juiste lichtinval, had ik een studio.”
Toen Pieter nog Pietertje was, liep hij thuis in Esch (NB) al met een camera rond. Hij filmde familiefeestjes, maar niet altijd tot ieders tevredenheid. ,,Dan lette ik op de details: zoomde ik net in op die oom die een traantje wegpinkte, maar miste ik het jawoord.” Hij weet al snel wat hij wil: naar de filmacademie. ,,Maar met alleen een mavo-diploma lukt dat niet.” Zijn vader zag een advertentie van de New York Film Academy en wilde zijn creatieve zoon wel een jaar naar New York sturen.
Dertien jaar geleden pakte Henket als – naar eigen zeggen – naïef jongetje zijn koffer en vertrok. Eenmaal in New York raakt hij gefascineerd door de bekende regisseur Joel Schumacher, die op dat moment in de stad de film Flawless aan het opnemen is. ,,Ik stond er iedere dag, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Op het einde van de dag vroeg ik aan de crew waar ze de volgende dag gingen ‘shooten’. Pas na weken zag ik Schumacher zelf en ben ik op hem afgestapt. ‘Ik ben Pieter, kom uit Holland en mijn grootste droom is om in uw crew te werken’, zei ik. Schumacher reageerde met: ‘Eindelijk.’ Bleek dat ik hem al die tijd al was opgevallen. De regisseur, onder de indruk van zijn vasthoudendheid, zegt dat Henket ‘anytime’ voor hem mag werken. ,,Maar ik had de juiste papieren niet, dus eigenlijk mocht ik niks doen.”
Henket besluit in New York te blijven. Hij woont gratis in een jeugdherberg waar hij als tegenprestatie de kamers schoonmaakt. Later bedient hij voor 12 dollar per uur de vrachtlift voor een meubelmaker. ,,De foto’s van zijn meubels waren ontzettend lelijk. Ik zei tegen mijn baas dat ik het beter kon. De volgende dag stond ik op zolder, tussen de Mariabeelden, met keukenlampen als belichting foto’s te maken.”
Henket, een mooie jongen met blonde krullen, helblauwe ogen en een open gezicht, rolt dan zelf het modellenvak in. ,,Stond ik ineens in de Vogue met een Braziliaanse vlag om mijn nek. Ik vond het prima, want ik had al snel door dat ik van die fotografen veel kon leren.” Tussen de fotoshoots door keek Henket met de fotograaf mee: welke instellingen worden er gebruikt, wat is de sluitertijd.
Maar zijn leven als fotograaf gaat pas echt rollen als hij tijdens het stappen in een bar fotograaf Mitchell McCormack tegen komt, die voor toonaangevende Amerikaanse bladen als Harper’s Bazaar en Esquire werkt. Die geeft hem zijn eerste opdracht – zonder budget. ,,Modellenbureaus en visagisten hingen al op voordat ik had gezegd wie ik was. Niemand wilde met mij praten.” Ten einde raad trekt hij in Chinatown mooie Aziatische meisjes en jongens voor zijn camera. De opdracht slaagt. ,,Mitchell heeft me daarna als een soort Karate Kid onder zijn hoede genomen en mij het vak geleerd. Sindsdien is mijn leven één grote vakantie die nooit over gaat.”
Hoewel hij nu zijn brood verdient met fotograferen, laat de filmindustrie hem nog niet los. Veel van de sterren die hij voor zijn camera kreeg, zijn acteurs of regisseurs. En tijdens een fotosessie probeert hij zijn ‘modellen’ altijd te regisseren: hij bedenkt concepten, doet research naar de persoon die hij fotografeert en probeert zo altijd nét een stapje verder te gaan. ,,Ik wil alles onder controle houden, alles ensceneren, een droomwereld creëren.”
Nu neemt Henket zijn fascinatie voor film mee terug naar Nederland. In juni portretteert hij Gouden Kalf-winnaars als Carice van Houten, Rutger Hauer, Willeke van Ammelrooy en Paul Verhoeven. De band met zijn vaderland is Henket niet verloren. ,,Om de twee tot drie maanden ben ik ruim een week ‘thuis’ in Esch. Ik ben dol op mijn familie en geniet er enorm van om met mijn ouders te koken. Maar waar in Nederland een mentaliteit heerst van ‘doe maar gewoon, dan goed je al gek genoeg’, krijgt in New York iedereen de kans om iets van zichzelf te maken.”