(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
PHILADELPHIA (GPD) – Het is nog vroeg in Tioga, een arme, zwarte wijk in de Amerikaanse stad Philadelphia, als Mabel Williams achter haar rollator langzaam naar de bus voor de deur van het seniorencentrum schuifelt. Ze hangt het gouden, met diamanten bezette kruisje om haar nek nog eens recht. Het is een speciale dag. Vandaag gaat de 83-jarige Mabel voor het eerst een identificatiebewijs halen. Anders kan ze op 6 november niet stemmen.
Om naar de stembus te kunnen, hoefde je in de Verenigde Staten tot nog toe alleen maar geregistreerd te staan als kiezer. Maar voor de komende verkiezingen hebben zeven staten een wet aangenomen die een officieel pasje met foto verplicht stelt. Ook Pennsylvania, de staat waar Philadelphia, de woonplaats van Mabel in ligt. Daar boog een rechter zich deze week over de omstreden wet.
Die is namelijk officieel bedoeld om fraude te voorkomen, maar wordt door burgerrechtenbeweging uitgelegd als kiezersonderdrukking. ,,Feit is dat Amerikanen zonder ID doorgaans zwart of Latino zijn”, zegt Zack Stalberg van de onpartijdige Pennsylvania Voter ID Coalition. Laat dat nu net de groep zijn die doorgaans op de Democraten – en dus op president Barack Obama – stemt. ,,Het is moeilijk te geloven dat er geen politiek motief is.”
Dat een prominente Republikeinse politicus in een loslippige bui zei dat hij met de wet partijgenoot en presidentskandidaat Mitt Romney de winst in zijn staat wilde bezorgen, wekt die verdenkingen in de hand.
Onzin, zegt de Republikeinse wijkpoliticus Suzanne Haney. ,,We willen alleen voorkomen dat mensen zich voordoen als iemand anders en zo twee keer gaat stemmen.”
In Pennsylvania hebben naar schatting 800.000 mensen geen persoonsbewijs. Om zo’n pasje te krijgen, is een geboortebewijs nodig. En dat heeft Mabel niet. ,,Bij mijn geboorte was een tante vroedvrouw. Er is geen aangifte gedaan.”
Het geboortebewijs van Eddie Thomas, die vanwege een vaatziekte beide benen moet missen, ging bij een brand verloren. Andere registratie was er niet. ,,Toen ik op 6 december 1928 werd geboren, schreef de vroedvrouw dat achterin een bijbel.”
Nooit hadden Mabel en Eddie problemen. Ze hebben een sofinummer, een bankpas en zijn geregistreerd als kiezer.
,Sinds de gekleurde man mag stemmen (in 1965 maakte de Voting Rights Act een einde aan discriminatie van zwarte Amerikanen, HK) heb ik altijd van dat recht gebruik gemaakt”, zegt Eddie plechtig. ,,Waarom sluiten ze nu weer een deel van de mensen die willen stemmen uit?”
Om kiezers zonder ID tegemoet te komen, biedt Pennsylvania een gratis pasje aan dat alleen geldig is om te stemmen. Voor de aanvraag is een sofinummer en adresbewijs voldoende. Daarnaast moeten ze zelf naar het staatskantoor komen dat ook rijbewijzen uitgeeft. Daar schuifelt Mabel achter haar rollator van loket naar loket, met Eddie zoemend in zijn elektrische rolstoel in haar kielzog.
Maar dan, na drie uur wachten, mogen de twee naar het laatste loket waar een foto wordt gemaakt. De petjes waarmee Mabel en Eddie hun dunne kroeshaar bedekken, moeten daar even voor af. Het is een klein offer: na een paar minuten rolt er voor allebei een plastic kaartje uit het apparaat. Mabel is doodmoe, maar dolblij: ,,Eindelijk!”
Maandelijks archief: september 2012
‘METROSTATIONS NIET DE PLEK VOOR ANTIJIHADPOSTERS’
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Richard Northcutt fronst de wenkbrauwen achter zijn hoornen brilmonteur. Hardop leest de zestiger de tekst op de poster voor: ,,In elke oorlog tussen de beschaafde mens en de wilde steun je de beschaafde mens. Steun Israël, versla jihad.” Wéér die gefronste wenkbrauwen.
Dan steekt de New Yorker van wal: ,,Dit is een metrostation. Dit is niet de plek voor politieke standpunten.” Northcutt is in de avondspits onderweg naar huis na een bezoek aan de rechtbank als jurylid. ,,In mijn jury zat een moslim, een imam. Hij legde uit dat jihad niet altijd heilige oorlog betekent, maar juist een strijd tegen verleidingen en een zoektocht naar het ware geloof. Ik ben vóór vrijheid van meningsuiting, maar deze poster werkt allemaal misvattingen in de hand.”
Op het grote metrostation van Times Square, waar acht metrolijnen samenkomen, is het altijd druk. Tussen de mensen die de Bijbel duiden en anderen die voorbijgangers willen bekeren tot de Scientologykerk hangen zoals altijd reclameposters die de nieuwste films en tv-series promoten. Sinds deze week hangt daar ook een bijzondere poster tussen: een anti-jihadposter. De reclame is een initiatief van Pamela Geller, de Amerikaanse vriendin van PVV-leider Geert Wilders die de American Freedom Defense Initiative runt. De New Yorkse transportautoriteit MTA deed de posters aanvankelijk in de ban, maar Geller stapte met een beroep op de vrijheid van meningsuiting succesvol naar de rechter. De reclameruimte kost haar zesduizend dollar (4640 euro) voor een maand.
Op sommige metrostations is de poster voorzien van een sticker met ‘racistisch’, maar die op Times Square is nog ongeschonden. Althans, tot de Egyptisch-Amerikaanse activiste Mona Eltahawy de poster dinsdagavond met een spuitbus rode verf te lijf ging. ,,Als deze poster vrijheid van meningsuiting is, is het bekladden dat ook”, stelde ze volgens tabloid New York Post voor ze werd gearresteerd. De posters hangen nu op tien metrostations in Manhattan, eerder werden ze al op stadsbussen in San Francisco geplakt. Ook in de hoofdstad Washington zijn de posters gepland, maar daar heeft de transportautoriteit het plakken van de plakkaten vanwege de gevoeligheid uitgesteld. Geller stapt ook daar naar de rechter, zo stelde ze dinsdag.
Die gevoeligheid begrijpt Northcutt. ,,De posters gooien olie op het vuur dat al brandt dankzij de anti-islamfilm.” Hij had het beter gevonden als de boodschap was gestopt bij ‘steun Israël’. ,,Al vind ik persoonlijk dat de Amerikaanse regering Israël genoeg steunt. Maar waarom moet de islam er nu weer bijgehaald worden?” Nora Campbell wandelde zoals bijna alle forenzen eerder op de dag langs de poster zonder dat de boodschap haar opviel. ,,Ik ben helemaal voor vrijheid van meningsuiting”, zegt ze na het lezen van de tekst. ,,Maar alsjeblieft: niet hier. Dit is zo’n gevoelig onderwerp. We zijn helemaal niet in oorlog met de islam. We moeten mensen niet tegen ons in het harnas jagen. Vooral niet in deze stad.”
CLINTON BRENGT OBAMA EN ROMNEY BIJEEN
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Buiten snuffelen bomhonden in de struiken rondom het chique Sheraton Hotel in Manhattan. Binnen zitten deze dinsdag namelijk niet alleen hotelgasten. De 42ste president van de Verenigde Staten brengt er in de Metropolitan Ballroom de 44ste president en de mogelijke 45ste president samen. Ze staan nog nét niet op hetzelfde podium. President Barack Obama en presidentskandidaat Mitt Romney spreken met een paar uur verschil, op uitnodiging van oud-president Bill Clinton en zijn goededoelenclub Clinton Global Initiative.
,,Ik heb geleerd dat een paar woorden van Clinton een man veel goed kunnen doen”, grapt Romney aan het begin van zijn speech, verwijzend naar de veelbesproken speech waarmee Clinton op de Democratische conventie Obama een enorme dienst bewees. Lachend: ,,Nu hoef ik alleen nog maar een paar dagen te wachten tot mijn peilingen omhoog gaan.”
Luttele minuten daarvoor stond de Republikein nog stijfjes naast Democraat Clinton, die hem aankondigde. Het werd een ongemakkelijke introductie: Clinton brandde Romney immers in zijn conventiespeech nog tot de grond toe af. Vriendelijke woorden vinden is dan niet gemakkelijk. Het lukte Clinton wel, door te spreken over hoe hij als president ooit een telefoontje pleegde naar Romney, toen nog gouverneur van Massachusetts, over hun gezamenlijke overtuiging dat een onderwijsprogramma voor jongeren moest blijven bestaan. Of Clinton Romney met die anekdote een dienst bewees, is de vraag. Romney’s vicepresidentskandidaat Paul Ryan wil het programma namelijk schrappen.
Het applaus voor Romney was beleefd, maar zijn nieuwe plan voor ontwikkelingshulp en de inhoud van zijn speech – kort door de bocht: als iedereen een baan heeft, komt het vanzelf goed met de ontwikkelingslanden – kon op weinig bijval rekenen. Wat wie zorgt er dan voor schoon drinkwater, een democratisch gekozen regering en een betrouwbaar rechtssysteem?
Dan werd de toespraak van Obama, die sprak over de aanpak van mensenhandel en hedendaagse slavernij, een stuk beter ontvangen. Al profiteerde hij van een veel hartelijker introductie dan Romney ten deel viel. ,,Ik ga de speech waaraan ik tijdens de conventie ben begonnen afmaken”, lachte Clinton, waarop Obama reageerde met ,,ik vond die speech een beetje beter.” Het was het begin van een golf van applaus voor Obama.
Clinton heeft zijn leven na zijn presidentschap in het teken gesteld van goede doelen en ontwikkelingshulp. Met zijn Clinton Global Initiative brengt hij jaarlijks wereldleiders, vertegenwoordigers van ontwikkelingsorganisaties en het bedrijfsleven samen om oplossingen te zoeken voor wereldproblemen. De jaarvergadering valt altijd samen met de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waardoor Clinton is verzekerd van de deelneming van belangrijke wereldleiders.
Ook Obama sprak er zoals ieder jaar sinds hij in 2008 verkozen werd, een paar uur nadat hij bij de VN een las brak voor vrijheid van meningsuiting. De president kreeg dinsdag goed nieuws: in Ohio en Florida, de twee grootste staten die cruciaal zijn om op 6 november te winnen, loopt hij volgens een peiling van de Washington Post verder uit op Romney.
VERKIEZINGEN VS: MEEDOEN IS OOK BELANGRIJK
Beantwoorden
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – De president van de Verenigde Staten blijft Barack Obama of wordt Mitt Romney en Obama, die volgens de laatste peilingen uitloopt op zijn rivaal, heeft de beste papieren. Dat neemt niet weg dat Amerikanen op 6 november uit veel meer smaken kunnen kiezen. Sterker: ze hebben de keus uit tientallen kandidaten, met óf zonder partij. Sommigen zijn al bij voorbaat kansloos, omdat ze slechts in één of twee staten mee mogen doen. Ze kunnen zo nooit de 270 kiesmannen verzamelen die nodig zijn om naar het Witte Huis te kunnen verhuizen. Maar als je in de VS geboren bent, staat het iedereen vrij om een gooi te doen naar het presidentschap. Een selectie van kandidaten met hun eigen Olympische gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen.
* Roseanne Barr for President!
De actrice en comédienne maakt dit keer geen grapje. Haar kandidatuur namens de Vrede & Vrijheidspartij is even bloedserieus als kansloos. De 59-jarige Barr belooft in haar campagne corrupte bankiers achter de tralies te zetten en heeft kritiek op het Amerikaanse tweepartijensysteem. Ze probeerde daarom aanvankelijk kandidaat te worden van de Green Party, die met een beetje fantasie als derde partij kan worden aangemerkt. Ze verloor van Jill Stein.
* Jill Stein for President!
Een arts met een Harvard-diploma die zich ooit folkzanger noemde. De milieubeschermer van 62 vecht vooral tegen haar illustere voorganger: Ralph Nader, de begenadigd spreker die zes keer presidentskandidaat was, twee keer namens de Green Party. In 2000 werd Nader verguisd: zijn populariteit zorgde ervoor dat Democraat Al Gore het presidentschap misliep. Sindsdien krijgen de Groenen veel minder stemmen.
* Gary Johnson for President!
Zowaar een kandidaat mét politieke ervaring. Johnson was, toen hij nog Republikein was, gouverneur van New Mexico. Namens die partij lukte het de gezondheidsfreak van 59 niet om een geloofwaardige kandidaat te zijn (hij werd genegeerd door de media), dus is hij nu kandidaat voor de Libertarian Party. De snelst groeiende politieke partij in de VS (bedankt Ron Paul!) promoot een kleine overheid en grote individuele vrijheid.
* Terry Jones for President!
De pastor in Florida, die vorige week nog in het nieuws kwam omdat hij de omstreden Amerikaanse anti-islamfilm promootte, wil ook president worden als ‘onafhankelijke kandidaat’. Jones leidt een kerkgemeenschap met slechts vijftig volgers, maar dat neemt niet weg dat hij regelmatig het nieuws haalt als hij weer eens het plan heeft opgevat de Koran te verbranden.
* James Harris for President!
Socialisme is een vies, on-Amerikaans woord. Toch doet er een socialistische arbeiderspartij mee aan de verkiezingen,. linkser kan niet. Oud-vakbondslid Harris is hun kandidaat. Afgaand op vorige verkiezingen kan hij rekenen op een paar duizend stemmen. Hij pleit solidariteit, een einde aan de doodstraf en volledige steun voor Cuba. Niet bepaald onderwerpen waar je in de VS de handen voor op elkaar krijgt.
* Jack Fellure for President!
De oudste van dit stel (80) doet mee voor een partij die zich waarschijnlijk beter had thuis gevoeld in de jaren twintig van de vorige eeuw: de Prohibition Party. Zoals de naam al doet vermoeden is de partij – na de Democraten en Republikeinen de oudste partij van Amerika – tegen de verkoop en consumptie van alcohol (ze zijn ook tegen abortus, pornografie en homoseksualiteit). Fellure, die campagne voert op basis van de Bijbelvertaling uit 1611, ontbreekt het niet aan ervaring: sinds 1988 heeft hij aan iedere presidentsverkiezing meegedaan. Hij weet dus ook dat hij dit keer weer niet zal winnen.
De anderen trouwens ook niet.
WIL ROMNEY NOG WEL WINNEN?
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Bijna de helft – 47 procent – van de Amerikanen afschrijven is niet verstandig als je president probeert te worden van 100 procent van de Amerikanen. Dat heeft de Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney de afgelopen dagen gemerkt.
Romney stelde al op 17 mei, tijdens een besloten avond waarbij hij geld ophaalde bij vermogenden in Boca Raton, Florida, dat 47 procent van de Amerikanen sowieso op Obama zou stemmen, ,,omdat ze afhankelijk zijn van de overheid, denken dat ze slachtoffer zijn, geloven dat de regering voor hen moet zorgen, ervan overtuigd zijn dat ze recht hebben op zorg, voedsel en onderdak. En dat de overheid ze dat moet geven. Deze mensen betalen geen inkomstenbelasting.” Ook zei de presidentskandidaat dat vrede in het Midden-Oosten onmogelijk is en dat een Palestijnse staat niet haalbaar is. Probeer na die uitspraken het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen maar eens vlot te trekken.
Eén van die genodigden, die per couvert 50.000 dollar moesten neertellen, bleek geen aanhanger van Romney en filmde diens optreden met een mobiele telefoon. Direct begon hij met het lekken van fragmenten via internet. Maar het werd pas echt opgemerkt toen James Carter, toevalligerwijs de kleinzoon van de door de Republikeinse campagne verguisde oud-president Jimmy Carter, de nog altijd anonieme filmer in contact bracht met de linkse journalist David Corn van tijdschrift Mother Jones.
Amerikaanse media stortten zich op het beeldmateriaal en vulden er hun uitzendingen mee. De conservatieve commentator William Kristol, normaal gesproken in de hoek van Romney, schreef dat Romney met zijn opmerkingen een deel van zijn eigen electoraat – senioren die afhankelijk zijn van ziekenfonds Medicare – afschreef.
Maar erger nog: op internet werden de fragmenten 2,4 miljoen keer bekeken. Dat is ruim een miljoen keer vaker dan er naar het populairste campagnespotje van Romney op YouTube werd gekeken. Dat werd slechts 1,3 miljoen keer aangeklikt.
Obama, die dinsdagavond te gast was bij de Late Show van David Letterman, greep de video aan om te benadrukken dat een president zich moet inzetten voor het hele land, niet voor een gedeelte. ,,Toen ik won in 2008, wist ik dat 47 procent van de Amerikanen op John McCain had gestemd. Maar ik had hun stemmen, hun zorgen wel gehoord”, sprak Obama. ,,En ik ging hard werken om ook hun president te zijn.”
De campagne van de Republikeinse presidentskandidaat zit in zwaar weer; net nu de peilingen laten zien dat de conventiepiek voor president Barack Obama afneemt en dat de twee kandidaten weer nek-aan-nek liggen. De zorgvuldig geplande boodschap van Romney komt telkens niet voor het voetlicht omdat andere, ongeplande zaken de schijnwerper opeisen. Eerst leidde een merkwaardig optreden van acteur en regisseur Clint Eastwood bij de Republikeinse conventie de aandacht van Romney’s eigen speech af. Daarna was er een artikel in politieke krant Politico waarin anonieme Romney-medewerkers de vloer aanvegen met Romney’s campagnestrateeg. Vervolgens werd dinsdag bekend dat het campagneteam zich voor 11 miljoen dollar in de schulden heeft moeten steken.
Obama zal weten hoe Romney zich voelt. Op 6 april 2008 werd hij stiekem opgenomen toen hij onaardige dingen zei over conservatieven, onder andere dat ze zich vastklampen aan hun geloof en hun geweren. Hij had toen nog meer dan zes maanden om dat goed te maken. Romney heeft minder dan 50 dagen.
VRIJHEID VAN MENINGSUITING: MACHT VAN GOOGLE TOONT ONMACHT VS
In het ene na het andere land wordt geprotesteerd vanwege een in de VS gemaakte anti-islamfilm ‘The Innocence of Muslims’. Die valt onder de vrijheid van meningsuiting, al werd de vermoedelijke maker zaterdag verhoord door de politie. Ondertussen bereidt de regering-Obama zich voor op langdurige onrust in de Arabische wereld.
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – De New York Times maakte een handige overzichtskaart van plaatsen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika waar moslims met of zonder geweld betoogden tegen de Amerikaanse anti-islamfilm. Er staan 23 puntjes op. Op de kaart van The Atlantic Wire staan er nog veel meer. Het maakt duidelijk dat de woede rond de omstreden film ‘The Innocence of Muslims’ zeer heftig is.
De Verenigde Staten kan de bron van de woede niet wegnemen. De regering kan de film niet verbieden. De creatie van Nakoula Basseley Nakoula, een koptische christen uit Egypte die zich aanvankelijk voordeed als de Israëlisch-Amerikaanse Sam Bacile, mag dan vreselijk slecht en smakeloos zijn, het valt onder de vrijheid van meningsuiting. Nakoula werd zaterdag verhoord om te kijken of de film de voorwaarden van zijn voorwaardelijke straf – hij werd in 2010 veroordeeld voor fraude – had geschonden. In die voorwaarden werd onder meer vastgelegd dat hij geen computers, internet en valse identiteit mag gebruiken. Daarvoor kan hij mogelijk worden teruggestuurd naar de gevangenis, maar niet voor de inhoud van de film. Net zoals Fitna van Geert Wilders onder vrijheid van meningsuiting valt, valt deze film daar ook onder.
In de VS, dat er prat op gaat vrijheid van meningsuiting te beschermen als geen ander land ter wereld, ligt die vrijheid verankerd in het eerste amendement op de grondwet. Net als in Nederland is die vrijheid niet absoluut. Er zijn grenzen, zo bepaalde het Amerikaanse hooggerechtshof. Zo mag vrijheid van meningsuiting niet aanzetten tot geweld en bepaalde het hof in 2003 dat het verbranden van kruisen in tuinen van zwarte Amerikanen door de Ku Klux Klan terecht was verboden. Nu is het in brand steken van een kruis op zich niet ongrondwettelijk, maar wel als dat gedaan wordt met het doel te intimideren.
Degene die de lont uit het kruitvat in het Midden-Oosten en Noord-Afrika kan trekken, is niet de Amerikaanse regering, maar Google. Als eigenaar van YouTube kan Google beslissen de 14 minuten lange samenvatting van de film te blokkeren. Dat deed het bedrijf ook. In Libië, Egypte, India, Indonesië en Afghanistan is de video niet meer te bekijken, soms omdat de landen de site zelf blokkeerden, soms omdat Google een verzoek daartoe honoreerde. De vraag van de Amerikaanse regering of de video Google’s eigen gebruiksovereenkomst schond en daardoor van YouTube moest worden verwijderd, werd door Google met ‘nee’ beantwoord.
Tim Wu, een rechtenprofessor aan de New Yorkse Columbia University stelde in de Washington Post dat het duidelijk laat zien waar de macht ligt als het om vrijheid van meningsuiting gaat: niet bij het Amerikaanse congres of bij de regeringen van Egypte of Libië, maar bij Google. ,,De overheid heeft tegenwoordig vrijwel niks meer te maken met vrijheid van meningsuiting, het bedrijfsleven des te meer.”
De regering-Obama zit wel met de gevolgen. Overheidsbronnen zeggen dat het Witte Huis zich schrap zet voor langdurige onrust in de Arabische wereld – midden in de campagne voor de presidentsverkiezing.
PRESIDENTSKANDIDATEN KIJKEN PLOTS NAAR HET BUITENLAND
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Als om 3 uur ’s nachts de telefoon rinkelt in het Witte Huis vanwege een noodsituatie in het buitenland, wie moet de hoorn dan opnemen? Het voorbeeld uit de campagnespot waarmee Hillary Clinton in 2008 wees op een gebrek aan buitenlandervaring bij haar toenmalige rivaal Barack Obama wordt nu gebruikt om diezelfde onervarenheid van Mitt Romney bloot te leggen.
De presidentscampagne in de VS draait ineens niet alleen om de economie, de economie en de economie. De gedode Amerikaanse diplomaten in Libië, rellen bij de Amerikaanse ambassade in Egypte en betogingen in Jemen – mogelijk veroorzaakt door een omstreden anti-islamfilm – hebben een einde gemaakt aan de navelstaarderij.
Plots is er het besef: de president is de opperbevelhebber en de leider van de ‘vrije wereld’. En de reactie van de Republikeinse presidentskandidaat Romney, de mogelijke nieuwe opperbevelhebber én nieuwe leider van de ‘vrije wereld’, wekte niet al te veel vertrouwen. In een haastige reactie waren er geen meelevende woorden aan het adres van de nabestaanden, geen oproep tot eenheid in de VS, maar gebruikte Romney het drama om politieke punten te scoren door Obama te bekritiseren voor de ‘schandelijke’ verontschuldigende reactie die de Amerikaanse ambassade in Egypte liet uitgaan. De ambassade is de regering, aldus Romney, en de president had de aanslag in niet mis te verstane woorden moeten veroordelen.
In Romney’s boek ‘No Apology’, een paar weken geleden uitgedeeld aan journalisten op de Republikeinse conventie, schreef hij het al: ‘Nog nooit eerder in de geschiedenis is er een president geweest die zo vaak aan buitenlands publiek zijn verontschuldigingen aanbood voor Amerikaanse misstappen.’ Romney zegt nooit excuses te zullen aanbieden ‘voor Amerikaanse normen en waarden in het buitenland’.
Onbedoeld geeft Obama Romney de ruimte om met een beschuldigende vinger naar hem te wijzen. Hoewel er weinig verschil zit in de buitenlandse plannen van Romney en het beleid van Obama, kreeg de president uitgerekend in Libië – hét succesverhaal van de Amerikaanse rol bij de Arabische lente – een tegenslag te verwerken. Terwijl het een voorbeeld had moeten zijn van zijn visie op buitenlands beleid: ‘leading from behind’, vanuit de achterhoede behoedzaam en doordacht leiding geven. Romney zal het, net als de niet bepaald warme relatie met Israël en de nucleaire dreiging van Iran, gebruiken als argumenten voor zijn betoog dat Obama’s beleid in het Midden-Oosten hopeloos heeft gefaald.
De president moet zorgen dat de huidige protesten niet uitlopen op de situatie waarmee zijn partijgenoot Jimmy Carter zich in 1979 geconfronteerd zag. Toen namen islamitische activisten de Amerikaanse ambassade in Teheran over. Een militaire missie om de gegijzelde Amerikanen te bevrijden, mislukte. Carters aanpak van die crisis kostte hem toen zijn herverkiezing.Maar voorlopig moet Romney zich vooral zorgen maken. Zijn kritiek op Obama viel niet in goede aarde vanwege de slechte timing en de felle toon. Dat ook Romney’s partijgenoten hem niet te hulp schoten, is een teken aan de wand. Commentatoren vroegen het zich al af: willen we dat hij het middernachtelijke telefoontje in het Witte Huis gaat opnemen? De vraag stellen is hem eigenlijk al beantwoorden.
PARTIJAFDELINGEN NEW YORK ZIJN ER AL UIT: HET WORDT PAARS
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Als PvdA-lijsttrekker Diederik Samsom even na vijf uur ’s middags New Yorkse tijd het woord neemt, klinkt er uit een fauteuil voor het scherm zacht applaus. Het geklap komt van Caroline Sodenkamp, secretaris van de PvdA-afdeling New York en één van de Nederlanders die op de verkiezingsavond in de Netherland Club in Manhattan is afgekomen. ,,Wie had dit een paar weken geleden nou gedacht?”
Op de vierde verdieping van het luxe pand bij Rockefeller Center komen Nederlandse expats samen om de uitslagen te zien binnenkomen. In huiskamersfeer: er staan vier bankstellen, fauteuils en tientallen stoelen die na kort na kantooruren allemaal bezet zijn. Aan de bar een paar verdiepingen lager vinden groene flesjes Heineken (‘Brewed in Holland’) gretig aftrek.
Vier partijen – VVD, PvdA, D66 en CDA – hebben een afdeling in New York. Er is een groot verschil met Nederland: hier volgen de partijen samen de uitkomst. ,,Ze kunnen nog een voorbeeld aan ons nemen hoor”, lacht Joan Bischoff van Heemskerck, voorzitter van de New Yorkse VVD-afdeling, na de zoveelste felicitatie van ‘concurrenten’ voor de VVD-winst.
Als de kabinetsformatie in handen zou zijn van de partijafdelingen in New York zou er vandaag (donderdag) al een coalitie zijn. Oud-D66-politicus Boris Dittrich haalt een papiertje uit zijn binnenzak waarop hij mogelijke coalities heeft gekrabbeld. Hoewel hij ‘mixed feelings’ zegt te hebben vanwege de minder-dan-verwachte winst van zijn partij, zag hij tot zijn tevredenheid dat een rechtse coalitie in ieder geval niet mogelijk is. ,,Ik denk dat niemand hier het erg vindt dat de PVV verliest.”
Het voorkeurskabinet van de partijafdelingen is Paars: VVD, PvdA en D66. De hobbels uit verkiezingsprogramma’s zijn zo genomen, meent PvdA-voorzitter Gerrit Groen. Bischoff van Heemskerck bekent warm voorstander te zijn van Paars. D66 is nodig als ‘stootkussen’ tussen VVD en PvdA. CDA’er Hanneke Boerma vindt dat haar partij dit kabinet maar uit moet zitten. ,,Wij hebben verloren. Al is dat ook de basis voor nieuwe groei.”
De Nederlandse verkiezingen leven bij de Nederlanders in de regio rond New York. Nooit eerder probeerden partijen zo gretig de stem te krijgen van Nederlanders in den vreemde – en met name van de Nederlanders in New York. Kandidaat-Kamerleden kwamen op bezoek: CDA’ers Mona Keijzer en Arjan Erkel, VVD’er Joost Taverne en New Yorker en D66-kandidaat-kamerlid Eelco Keij voerde campagne in de VS om voorkeursstemmen te verzamelen.
Maar er zijn niet alleen leden van de politieke afdelingen op de uitslagenavond afgekomen. Renée de Vries is er samen met haar man en achttienjarige zoon. Het gezin woont drie jaar in de Verenigde Staten, in een voorstad van New York. Haar echtgenoot stemde PvdA, maar zelf is ze ‘radicaler’. ,,Ik heb op de Piratenpartij gestemd. Ik heb de stemwijzer drie keer gedaan en ik kwam er telkens op uit.”
Terwijl Rutte spreekt in een tent bij het Carlton Beach Hotel in Scheveningen wijst De Vries naar het grote scherm waarop Politiek24 live wordt geprojecteerd. ,,Dat pakken ze in Amerika heel anders aan hè?” Weer wijst ze, dit keer naar de Obama-zonnebril die ze in haar haar gestoken heeft. ,,Die heeft mijn buurvrouw, die werkt bij FOX News, voor me meegenomen van de Democratische conventie. Dát was een gelikte show.”
DE AMATEURISTISCHE FILM DIE HET GEWELD ONTKETENDE
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Voor de meeste Amerikanen is 11 september een dag van plechtig stilstaan bij de aanslagen van 2001. Voor pastor Terry Jones uit Florida is het ‘internationale veroordeel Mohammed-dag’, een dag die hij aangreep om een film te promoten Innocence of Muslims (onschuld van moslims).
De vermeende schrijver en regisseur Sam Bacile (52) is na de aanval op het Amerikaanse consulaat in de Libische stad Benghazi, waarbij vier Amerikanen de dood vonden, ondergedoken. In zijn film schildert hij de profeet Mohammed af als een moordzuchtige, gewelddadige rokkenjager die kindermisbruik goedkeurt. ,,De islam is een kankergezwel”, zei hij er eerder over. ,,Het is een politieke film, geen religieuze film.” Op YouTube is sinds 2 juli de trailer van bijna veertien minuten te zien, recent werd een Arabisch nagesynchroniseerde versie geplaatst. In het voorfilmpje komt de in totaal twee uur durende film amateuristisch over.
Toch zou de vermeende filmmaker Bacile, die zegt in Californië als vastgoedontwikkelaar te werken, een budget van vijf miljoen dollar hebben gehad voor het maken van de film. Hij draaide de film in de drie zomermaanden van 2011 met 59 amateur-acteurs. Bacile zou het bedrag naar eigen zeggen bij elkaar hebben gekregen dankzij gulle donaties van honderd Joden. Hij wil niet zeggen wie zijn geldschieters zijn.
De totale film werd slechts één keer vertoond in een bijna lege bioscoop in Hollywood, vertelde Bacile woensdag vanaf een geheime locatie aan persbureau AP. Bacile werd voor de opnames door een consultant die hij had ingehuurd gewaarschuwd dat hij zich op glad ijs begaf. Door de film zou hij mogelijk ‘de nieuwe Theo van Gogh’ kunnen worden.
De film werd niet alleen door Jones – die in 2010 en 2011 dodelijk geweld in Afghanistan ontketende omdat hij in zijn kerk met vijftig volgelingen dreigde Korans te verbranden – aangeprezen. Ook de in Californië woonachtige Morris Sadek, een koptische christen uit Egypte, steunt de rolprent.
Sadek stelt dat de film niet alleen de draak steekt met Mohammed, maar bijvoorbeeld door de onderdrukking van koptische christenen in Egypte laat zien hoe repressief de islam is. In Egypte, waar een woedende menigte de Amerikaanse en Nederlandse ambassades bestormden, wezen conservatieve media Sadek aanvankelijk aan als de filmmaker.
Bacile, de zegt de filmmaker te zijn, leek zich in het AP-interview niet verantwoordelijk te voelen voor de aanval in Libië en de rellen in Egypte. ,,De beveiliging van de ambassades is slecht. Daar moet Amerika iets aan doen.”
NB: Sam Bacile bleek een dag na publicatie niet te bestaan. Het bleek een schuilnaam van de werkelijke filmmaker, de koptische christen Nakoula Basseley Nakoula van Egyptische komaf.
RUZIE OM 9/11-MUSEUM VLAK VOOR HERDENKING BIJGELEGD
(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – In een jaar tijd bezochten 4,5 miljoen mensen het 9/11-monument in New York. Een groot deel daarvan probeerde ongetwijfeld het gebouwtje binnen te komen dat als een taartpunt oprijst tussen de twee vijvers waar tot 11 september 2001 de twee torens van het World Trade Center stonden. Tevergeefs.
De deuren, die leiden naar een zeven verdiepingen tellend ondergronds museum, zitten dicht. En dat blijft voorlopig zo. Het museum had vandaag (dinsdag) open moeten gaan, maar dat wordt nu op z’n vroegst 2014. De zorgvuldige planning – in 2011 het monument af, in 2012 het museum en in 2014 de imposante Tower 1 (de opvolger van de Twin Towers) – werd in de war geschopt door een voortslepende ruzie tussen politici over de bouwkosten van het museumpand en de jaarlijkse exploitatiekosten van 60 miljoen dollar (47 miljoen euro). Gisteravond (lokale tijd) bereikten de strijdende partijen een akkoord, uren voor de elfde herdenking van de aanslagen. De impasse zorgde er wel voor dat er voor het eerst geen politici werden uitgenodigd om bij de herdenking een deel van de namen van de slachtoffers voor te lezen.
Michael Bloomberg, burgemeester van de stad New York en voorzitter van de 9/110-stichting, lag overhoop met gouverneurs Andrew Cuomo van de staat New York en Chris Christie van de staat New Jersey, die vonden dat de kosten bouw de spuigaten uitliep. Tot grote frustratie van familieleden van de slachtoffers legden zij de bouw van het museum bijna een jaar geleden stil. Dankzij de deal wordt het werk nu hervat.
Het World Trade Center-complex is eigendom van de Port Authority of New York and New Jersey, het havenbedrijf waar de gouverneurs van New York en New Jersey over gaan dat onder andere luchthavens, tunnels en bruggen beheert. Zij betalen de herbouw van het totale complex, dat in totaal 15 miljard dollar (12 miljard euro) zal gaan kosten. Maar de bouw van het museum wordt veel duurder dan begroot. In plaats van 700 miljoen dollar (546 miljoen euro) gaat het bijna dubbel zoveel kosten: 1,3 miljard dollar (1 miljard euro). Voor die kosten wilden de gouverneurs niet opdraaien.
De museumkosten zouden hoe dan ook deels bekostigd worden door giften. Burgemeester Bloomberg van New York haalde tientallen miljoenen op en stak er 15 miljoen dollar (12 miljoen euro) van zijn eigen geld in. De stichting die het museum gaat runnen kreeg 450 miljoen dollar (351 miljoen euro) binnen aan donaties voor de bouw. Dat is veel minder dan de 700 miljoen dollar (546 miljoen euro) dat het beloofd had op te halen. Als de stichting er alsnog niet in slaagt het doel te halen, zo werd in het akkoord afgesproken, dan kan de bouw wederom worden stilgelegd.
Het museum had eigenlijk al in 2009 klaar moeten zijn en moet aan de hand van teruggevonden spullen een gezicht geven aan de bijna drieduizend mensen die bij de aanslagen de dood vonden, de overlevenden, de ooggetuigen en de hulpdiensten. De collecties zijn al verzameld en liggen elders in de VS klaar tot het gebouw af is. Als het museum af is, zullen toegangskaarten waarschijnlijk 20 dollar (15,60 euro) kosten. Het monument, dat vorig jaar voor de tienjarige herdenking open ging voor het publiek, blijft gratis te bezoeken na aanmelding op de website.
Standplaats New York 