(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)

NEW YORK (GPD) – Het was het eerste wat ze zag toen Amelia, caissière van een supermarkt pal aan de Hudson Rivier, aan haar dienst begon: het rek met batterijen was leeg. ,,Maar water hebben we nog voldoende”, zegt ze. Buiten staan drie pallets met ‘gallons’, jerrycans met een kleine vier liter water. Het vliegt de winkel uit. New York maakt zich op voor orkaan Irene, die zondag wordt verwacht.

New Yorkers raken niet zo snel in paniek. Dus als burgemeester Michael Bloomberg en alle nieuwszenders zeggen dat de orkaan ervoor kan zorgen dat de elektriciteit uitvalt (tot wel vier dagen lang!), er geen water meer uit de kraan komt en laaggelegen gebieden onder water lopen, dan is de reactie doorgaans laconiek.

Dit keer is dat anders, zegt Matthew Smith (47) terwijl hij met twee zware tassen vol water, melk, ingeblikt voedsel en batterijen van de supermarkt naar zijn huis in de West Village loopt. ,,Ik had nooit gedacht dat we hier een aardbeving zouden krijgen en die hebben we deze week ook gehad.”

Dus dit keer neemt Smith de waarschuwingen serieus. ,,Vooral vanwege mijn tweeling van vijf.” Smith heeft de pech dat hij in één van de laagstgelegen delen van New York woont. Dan kan zijn appartement wel op de veertiende verdieping zijn, de autoriteiten vrezen dat de straten daar blank komen te staan. Voor de zekerheid zijn politiebureaus in de buurt uitgerust met blauwe bootjes. Burgemeester Bloomberg heeft besloten dat hij en 250.000 andere New Yorkers hun huis zaterdag verplicht moeten verlaten. ,,Dan ga ik naar mijn broer, die woont tien straten naar het oosten.” Daar zal zijn gezin veilig zijn, zo voorspelt het stadsbestuur.

De aardbeving heeft er ook bij Edith Drew voor gezorgd dat ze de waarschuwingen bloedserieus neemt. ,, Ik was tijdens de aardbeving zó bang. Ik ben er de hele week misselijk van geweest.” Thuis in Harlem, bij haar kinderen van 19, 17, 16 en 11, heeft ze gezorgd voor een draagbare radio, zaklampen met extra batterijen, kaarsen en veel water. Een gallon per persoon, per dag, precies zoals wordt geadviseerd. Zelf zal ze tijdens de orkaan niet bij hen zijn. Drew werkt bij de thuiszorg. Ze heeft besloten vanaf zaterdagavond bij haar cliënt, een demente vrouw van 79 die herstelt van een heupbreuk, te blijven. Ze zal er ook blijven slapen, want de vrouw woont in een gebied waar de kans op overstromingen volgens de stad groot is. ,,Ze heeft het verstand van een twaalfjarige en kan niet voor zichzelf zorgen. Weet niet eens hoe ze de hulpdiensten moet bellen als dat nodig is. Ik vind dat ik dan bij haar moet zijn. Mijn kinderen begrijpen dat zij mij harder nodig heeft.”

Bij de Bed, Bath and Beyond in het ‘risicogebied’, een uit de kluiten gewassen Amerikaanse versie van de Blokker, gaat het hamsteren door. Personeel wordt keer op keer gevraagd naar zaklampen, maar die zijn op. Kaarsen en aanstekers liggen op de kassaband van iedere klant. Terwijl Irene in kracht lijkt af te nemen, lopen mensen in Washington Street te sjouwen met jerrycans water. Thuis zullen ze hun badkuip met water vullen, zoals hen door iedere tv-meteoroloog wordt opgedragen, om spoelwater voor de wc te hebben. Niemand gaat er echt van uit dat Irene ernstige schade toebrengt, maar ze nemen liever het zekere voor het onzekere. De aardbeving heeft ze wakker geschud.