(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
COLUMBUS (GPD) – Joe Ritchey had het al helemaal uitgestippeld: welke vicepresident Mitt Romney moet kiezen en welke ministers hij straks moet benoemen. De gepensioneerde ondernemer nam deze week al zijn adviezen aan de Republikeinse presidentskandidaat in een mapje mee naar een campagnebijeenkomst in Ohio.
Die map zal Romney dinsdagavond aanvankelijk van zich af hebben geschoven. Het zag er lang naar uit dat de meer conservatieve kandidaat Rick Santorum de winst in Ohio zou pakken. Maar toen Super Tuesday al woensdag was geworden, kon hij hem weer tevoorschijn halen.
Romney wint hoofdprijs Ohio – met een schamel procentje verschil en na uren nagelbijten – en vijf van de overige tien staten die naar de stembus gingen. Santorum zegevierde in drie staten: Tennessee, Oklahoma en North Dakota. Newt Gingrich won in zijn thuisstaat Georgia. Romney pakte eveneens zijn thuisstaat, Massachusetts, maar ook Virginia, Vermont, Idaho en Alaska.
Tot zover geen verrassingen; allemaal zoals vooraf verwacht. Maar alles draaide om Ohio. Met de winst in die grote staat bewijst Romney dat hij weet te winnen als het er echt op aan komt. Eerder pakte hij de winst in Florida, Michigan, New Hampshire en Nevada, staten die cruciaal zijn bij de presidentsverkiezingen in november. Romney won Ohio overigens dankzij de kiezers in Cleveland en Cincinnati; steden waar hij het in november zal afleggen tegen president Barack Obama.
Soepel gaat het dus niet. Super Tuesday laat eens te meer zien hoe verdeeld de Republikeinen zijn. Hoewel Romney miljoenen dollars méér in de campagne pompt dan zijn concurrenten, heeft de kiezer nog altijd moeite enthousiast te raken over de multimiljonair uit Massachusetts. Romney zou te gematigd zijn en te vaak van standpunt wisselen. De favorietenrol, die hem al vanaf het begin is toebedeeld, weet hij nét niet waar te maken. Zelfs bij zijn eigen campagnebijeenkomsten in Ohio gaven veel aanwezigen toe dat ze nog overtuigd moesten worden.
Maar Romney heeft één geluk: de andere kandidaten worden ook niet collectief omarmd door de kiezer, al denken ze geen van allen aan opgeven. Paradoxaal genoeg is dat ook de reden waarom Romney het niet nóg moeilijker heeft. Zou Newt Gingrich zich bijvoorbeeld terugtrekken, dan zou dat Santorum een betere kans geven om zich als reëel alternatief voor Romney te presenteren. Maar dat gaat (voorlopig) niet gebeuren.
Kan Romney het mapje van Joe Ritchey er dus bij pakken en langzaamaan gaan denken over het team dat hij mee zou willen nemen naar het Witte Huis? De weg naar het Republikeinse partijcongres dat de presidentskandidaat officieel nomineert is nog lang, ook omdat de partij de regels juist dit jaar heeft veranderd om het spannender te maken.
Wat zullen de Republikeinen daar nu spijt van hebben. Inmiddels vrezen ze dat een langdurige en harde primaryrace, gedomineerd door negatieve spotjes die de zwakke plekken van de politici genadeloos blootleggen, de kandidaten zal beschadigen. Romney zal er misschien inderdaad een geschaafde knie aan overhouden, maar dat neemt niet weg dat hij met vallen en opstaan op weg is naar de eindstreep. En daar zijn die wonden snel weer geheeld als de partij zich verenigd tegen de volgende tegenstander: Barack Obama.