(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – ‘Als iemand wil praten over wat dan ook, bel me: (347) 469-3173. Jeff, een eenzame vent’. Eind vorig jaar hing Jeff Ragsdale in New York 35 gele flyers met die tekst op. Inmiddels heeft hij 70.000 telefoontjes en duizenden sms’jes gekregen, zijn de opvallendste reacties gebundeld in een boek (dat wordt bejubeld door de Amerikaanse topauteur Bret Easton Ellis) en wordt er onderhandeld over een film.
Als er iemand verbaasd is over de impact van zijn actie, dan is het Ragsdale (40) zelf wel. Op een bank in Central Park vertelt hij hoe slecht hij zich voelde in het najaar van 2011. ,,De relatie met mijn vriendin was uitgegaan en ik wist niet hoe ik daarmee om moest gaan.”
Het zat Ragsdale niet mee in het leven. Hij had een ongelukkige jeugd en zijn ouders overleden toen hij jong was. Zes jaar geleden verhuisde hij van de westelijke staat Washington naar New York. Daar ontmoette hij zijn vriendin. ,,Na drie weken gingen we samenwonen. Te snel ja, maar ik was zo verliefd. Ik dacht dat we gingen trouwen en maakte me totaal afhankelijk van haar. Toen zij wegviel, vluchtte ik in alcohol, liep ik rond met zo veel opgekropte woede en had ik suïcidale gedachten.”
Ragsdale had geen vrienden en voelde zich eenzaam. ,,New York is een competitieve stad. Iedereen leeft in een tempo van een miljoen kilometer per uur. Op eenzaamheid rust een stigma. Als je eenzaam bent, ben je een ‘loser’.” In een opwelling typte hij de tekst voor zijn flyer. Hij liet 35 kopieën maken, op knalgeel papier. ,,Ze moesten wel opvallen.” Hij hing ze op lantaarnpalen kriskras door Manhattan. En wachtte af.
,,De eerste telefoontjes kwamen snel. Mensen die me een hart onder de riem wilden steken. Die me aanspoorden naar een kerk te gaan, maar ik geloof niet in God. Gekken heb ik nauwelijks aan de lijn gehad.” De echte drukte kwam toen de flyer gefotografeerd werd en via Twitter en Facebook werd verspreid. Toen kwamen de telefoontjes uit de hele wereld. Duizenden per dag.
Ragsdale zegt verlegen te zijn, maar is een makkelijke prater. Het gesprek wordt vier keer onderbroken door de telefoon. ,,Hallo, dit is Jeff, how are you? Waar bel je vandaan? Oh, Nebraska. Daar ben ik nog nooit geweest.” De beller blijkt Ragsdale op tv te hebben gezien. ,,Ik word onderhand een beroemdheid.”
Hij scrollt door ongelezen sms’jes heen. De lijst lijkt eindeloos. Hij leest er een paar voor: ,,’Je kunt net zo eenzaam zijn in de woestijn dan op Times Square’, stuurt een man uit Saoedi-Arabië. ‘Kop op’, schreef een vrouw uit Canada. En ik moet er nog 283 lezen.” Als we uitgepraat zijn, zijn het er 287.
Het beantwoorden van zijn telefoon is een dagtaak geworden. Hij is in overleg met een organisatie die het nummer over kan nemen, zodat zijn telefoon altijd opgenomen wordt. ,,Weet je, het is vermoeiend. Sommige dagen hang ik 16 uur per dag aan de telefoon. Over een paar maanden wil ik het overdragen. Ik heb gemerkt dat er veel eenzaamheid is en dat er veel mensen zijn die het zich aantrekken. Ik spreek met mensen die bedlegerig zijn, die het huis niet uit kunnen. Die vinden het fijn om met mij te praten.”
Ragsdale heeft er twintig goede vrienden aan over gehouden. ,,Ze zeggen dat ik van mezelf moet houden. Dat probeer ik. Ik voel me nu veel beter.” Over een jaar wil hij verhuizen. ,,Want die onpersoonlijke grote stad, dat is nog steeds niks voor mij.”