(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
(GPD) – Vraag tien Nederlanders welke presidentskandidaat hun stem zou krijgen als ze tijdens de Amerikaanse verkiezingen mochten stemmen en het antwoord zal waarschijnlijk tien, of vooruit: negen keer ‘Barack Obama’ zijn. Net zoals de rest van Europa is Nederland nog niet bijgekomen van de sensatie die zijn verkiezing in 2008 teweeg bracht.
Ik zeg het vaker: Nederland moet niet gek opkijken als het op 7 november wakker wordt en Mitt Romney is gekozen. In Amerika weten ze namelijk al langer dat Obama niet de perfecte president is.
Als het aan Michiel van der Voort ligt, gaat de president ook verliezen. Van der Voort is Nederlander, zoals zijn naam al doet vermoeden, maar ook Amerikaan. En in die hoedanigheid Republikein. Ik ontmoette Van der Voort toen ik in 2010 Wall Street-bankiers interviewde. Ik was verrast door zijn politieke voorkeur en we hielden contact. Zo weet ik wie zijn favoriete Republikein is – Jeb Bush, het broertje van, maar die doet niet mee – en dat hij met Mitt Romney ook best uit de voeten kan.
Van der Voort weet ook dat de liefde die Europa koestert voor Obama niet wederzijds is. Tijdens de campagne staat het buitenland op een ver zijspoor. Tot gisteren, want bij het laatste debat stond de schijnwerper even op het buitenland. Ein-de-lijk, verzucht Van der Voort, want hij vindt het buitenland wél belangrijk.
Als het om buitenlands beleid gaat, is de zittende president in het voordeel. Obama schakelde Osama bin Laden uit, haalde de troepen terug uit Irak en gaf luchtsteun tijdens de burgeroorlog in Libië. En dit weekend meldde de New York Times weer een opsteker voor Obama: Iran zou hebben ingestemd met gesprekken over diens nucleaire programma. Geweldige timing, zo vlak voor het debat.
Van der Voort is niet onder de indruk. Voor hem staat één vraag centraal. ,,Heeft Obama nou echt de relatie met de wereld verbeterd? Voor mij is het antwoord ‘nee’.”