(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Londen, 28 januari 2010. Hillary Clinton is net een jaar minister van buitenlandse zaken als ze na afloop van de Afghanistantop in de Britse hoofdstad napraat met een paar journalisten. Ze is moe, verzucht ze. Zo moe. En ze bezweert: ik doe dit werk maar één termijn.
Clinton, de voormalige First Lady, oud-senator van New York, herhaalt die boodschap de afgelopen jaren regelmatig. Ze houdt haar woord. In januari stapt ze op en maakt ze plaats voor ex-presidentskandidaat en senator John Kerry. Ze bezocht tijdens haar ambtstermijn 112 landen, méér dan welke Amerikaanse minister van buitenlandse zaken ook, vloog – zo becijferde één van haar medewerkers – 1,6 miljoen kilometer en bracht ontelbare uren in een vliegtuig door.
Ze ligt onder een vergrootglas. Krijgt ze buikgriep, loopt ze een hersenschudding op nadat ze flauwvalt; het is wereldnieuws. Maar ook haar kleding en haar kapsel. Iedereen heeft er een mening over. Ze is slecht in het stylen van haar haar, neemt geen kapper mee op reis en liet het dus langer groeien, zodat ze het in een staartje kan dragen. ,,Tot mijn verbazing is mijn haar één van de grote fascinaties van deze tijd”, zei ze tijdens een interview.
Nu gaat ze met pensioen. Ze wil eerst maandenlang niks doen. Uitslapen. Sporten. Naar tv-programma’s kijken waarin huizen worden opgeknapt om ze daarna met winst te verkopen. Neem het haar eens kwalijk. Maar op rust hoeft Clinton de komende vier jaar niet te rekenen. Hoezeer ze het iedere keer ook ontkent, ze wordt genoemd als dé kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2016. Peilingen laten zien dat ze vrijwel onverslaanbaar is. Ook Republikeinen huiveren al: als Hillary meedoet, dan kunnen zij het wel vergeten, wordt binnenskamers gezegd. Haar man, ex-president Bill Clinton, steekt niet onder stoelen of banken dat hij een terugkeer naar het Witte Huis als ‘First Gentleman’ wel ziet zitten. Als iemand het kan, zo zegt hij, dan is het Hillary.
Clinton, van huis uit jurist, werd altijd al gezien als de slimste van het paar. Als Hillary Rodham had ze een bloeiende carrière als advocaat, waarbij ze zich ook inzette voor kinderen. Daarna stelde ze haar leven in het teken van de politieke carrière van haar echtgenoot. Die werd eerst gouverneur van de staat Arkansas en toen president. Na haar tijd als First Lady, waarin ze tevergeefs probeerde de gezondheidszorg te hervormen, en de diepe vernedering van haar rokkenjagende echtgenoot, vond ze zichzelf opnieuw uit. Ze stelde zich verkiesbaar als senator en won. Op de tevergeefse gooi naar het presidentschap in 2008 na, leek niks te mislukken. Ook als minister wordt ze gelauwerd, al is de aanslag van 11 september 2012 in het Libische Benghazi, waarbij vier Amerikanen om het leven kwamen, een open wond waar de regering-Obama veel kritiek op kreeg.
Nu is de vraag hoe de carrière van Clinton verder gaat. Er moet brood op de plank komen en hoewel ze zichzelf totaal niet met 2016 bezig schijnt te houden – of ze doet heel goed alsof – moet dat het liefst ook nog op een manier die haar eventuele kansen op het presidentschap geen schade toebrengt. Ze overweegt een boek te schrijven over haar tijd als minister, dat zal haar alleen al miljoenen opleveren. Ze kan ook samen met Bill in zijn goededoelenstichting Clinton Global Initiative gaan werken. Want dat is haar echte passie, zeggen de mensen die haar het best kennen: het helpen verbeteren van de positie van vrouwen en kinderen wereldwijd. Een nobel streven, maar politiek gewin in de VS zal het haar niet opleveren.