(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Het zou een hele zware klus worden, dat wist iedereen. Maar in het belang van het land zouden de diep verdeelde Democraten en Republikeinen er wel uitkomen. Niet dus. Twee dagen voor de deadline is duidelijk dat de speciale commissie die het eens moest worden over de invulling van bezuinigingen geen akkoord heeft bereikt.
Beide partijen zijn direct begonnen de schuld af te schuiven. De Democraten spelen de zwarte piet naar de Republikeinen, die de belastingen niet willen verhogen.
,,Als ze de belastingvoordelen voor rijken (ingesteld onder president Bush, hk) zouden willen schrappen, dan zouden we er wel uitkomen”, zei senator John Kerry (Democraat). De Republikeinse senator Jon Kyl wierp tegen dat belastingverhogingen slecht zijn voor de Amerikaanse economie, die uit de recessie probeert te kruipen. De Republikeinen wijzen met de beschuldigende vinger naar de Democraten die geen geld willen besparen op zorgverzekeringen voor ouderen en sociale zekerheid.
Daarmee heeft de politieke verdeeldheid in Washington, die de Verenigde Staten eerder al de ‘triple A-status’ van financieel betrouwbaar deed verliezen, weer toegeslagen. Het enige voordeel is dat Amerika er nog altijd beter voor staat dan Europa, waardoor investeerders (nog) niet in paniek raken.
Het Amerikaanse congres is sinds de tussentijdse verkiezingen van 2010 verdeeld. Geen enkele partij heeft de macht, waardoor ze elkaar in een verlammende houdgreep houden. Een impasse die versterkt wordt door invloedrijke lobbyisten – doorgaans oud-medewerkers van congresleden – die het voor de leden van de commissie moeilijk maken in te stemmen met bezuinigingen. De situatie zal naar verwachting nog een jaar duren, tot de verkiezingen van 6 november 2012 zullen uitwijzen welke partij de macht krijgt.
De Amerikanen zijn het intussen zat. Peilingen lieten al zien dat slechts 9 procent van het volk vindt dat het congres zijn werk goed doet; nog nooit waren er zoveel mensen die de inspanningen van hun volksvertegenwoordigers afkeuren. Zelfs de Amerikaanse belastingdienst heeft een hoger waarderingscijfer (36 procent), en zelfs het oliebedrijf BP net na de olieramp van april 2010 (16 procent). Deze nieuwe mislukking zal de waardering niet omhoog krikken.
Het begon in augustus ook al met een politieke ruzie over het verhogen van het schuldenplafond. Amerika dreigde failliet te gaan als het land niet meer mocht lenen. Republikeinen wilden alleen instemmen met hogere schulden als daar stevige bezuinigingen tegenover stonden om de staatsschuld (15.000 miljard dollar, ofwel elf biljoen euro) naar beneden te krijgen. Daarom werd het zogeheten ‘supercomité’ in het leven geroepen, een commissie van zes Republikeinen en zes Democraten.
Helemaal gerust op het welslagen van de commissie was het congres zelf ook niet, getuige het vangnet dat werd ingebouwd. Géén akkoord over 1,2 biljoen dollar (890 miljard euro) aan ombuigingen en bezuinigingen, dan zouden er in januari 2013 automatisch bezuinigingsmaatregelen worden genomen. Er zou dan bijvoorbeeld over een periode van tien jaar diep worden gesneden in het defensiebudget en de gezondheidszorg. Omdat dit bij beide partijen heilige huisjes zijn (defensie voor de Republikeinen en gezondheidszorg voor de Democraten), ging men ervan uit dat ze het wel eens zouden worden over alternatieven. Maar zelfs nu het landsbelang op het spel staat, wint de politieke verdeeldheid van de politieke daadkracht.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – In de politieke arena die Washington heet, rent niemand een ererondje. Maar aan de linkerzijde van het stadion klopt de Democratische president Barack Obama zich stiekempjes op de borst, dat dankzij zijn leiderschap een nieuwe discussie over het schuldenplafond is uitgesteld tot na de presidentsverkiezingen van 2012. Aan de rechterkant geeft de Republikeinse leider John Boehner zichzelf een snel schouderklopje, omdat hij belastingverhoging wist te torpederen.
De Amerikaanse hoofdstad slaakte zondagavond (lokale tijd) een diepe zucht van verlichting, een zucht die gevoeld en overgenomen werd door heel het land en financiële markten wereldwijd. Want na weken steggelen was er dan eindelijk een akkoord over de verhoging van het schuldenplafond.
Toegegeven, de deal moet nog door het Congres worden aangenomen. Linkse Democraten morren over het ontbreken van belastingverhogingen en stellen dat de deal vooral de armste Amerikanen raakt. Rechtse Republikeinen van de Tea Party menen dat er te weinig wordt bezuinigd. Toch is er politieke winst te verdelen. De vaak als ‘te links’ omschreven Obama pakt punten in het o zo belangrijke politieke midden. Tijdens zijn talrijke toespraken over de schuldencrisis haalde hij niet voor niets Republikeinse helden als Ronald Reagan en Dwight Eisenhower aan. Boehner is in zijn eigen partij een man van zijn woord. Dankzij zijn onverzettelijke opstelling wisten de Republikeinen een belastingverhoging te voorkomen.
Bijna iedereen was het erover eens dat het bedrag, dat de VS volgens de grondwet maximaal mag lenen, moest worden verhoogd. Het machtigste land van de wereld mocht niet bankroet gaan. Dan zou de VS in plaats van in ‘slechts’ een recessie wel eens in een economische depressie terecht kunnen komen. En dat terwijl het land juist uit het dal probeert te klimmen.
In mei werd nog gedacht dat de verhoging van het schuldenplafond een hamerstuk zou zijn, zoals dat in het verleden tientallen keren was gebeurd. Maar deze keer vond het schuldenplafond een politiek diep verdeeld Amerika op zijn weg. Zowel de Democraten als de Republikeinen hadden de afgelopen weken hun hakken zo diep in het zand gezet dat een gedroomd gezamenlijk akkoord al snel onhaalbaar bleek. De Republikeinen verklaarden iedere vorm van belastingverhoging onacceptabel, de Democraten bestempelden sociale zekerheid als heilig huisje. Beide partijen zagen hun eigen plannen stranden in het Congres.
Zoals dat altijd gaat met compromissen, moest er water bij de wijn worden gedaan. Nog dit jaar wordt 1,2 miljard dollar (830 miljoen euro) bezuinigd, de komende tien jaar moet nog eens voor 900 miljard dollar (624 miljard euro) worden gesneden. De belastingen worden niet verhoogd. Maar dit pijnpunt voor de Democraten wordt draaglijker, omdat de sociale zekerheid grotendeels buiten schot blijft. En er is nog een slimmigheidje ingebouwd door de Democraten. Als een commissie van beide partijen het in november niet eens wordt over hoe de 900 miljard dollar moet worden ingevuld, dan komt de helft van de bezuiniging uit de begroting van het Pentagon, het miljardenverslindende ministerie van Defensie. Dat zullen de Republikeinen koste wat kost willen voorkomen, zo redeneren de Democraten.
De stemming over het akkoord, naar verwachting maandagavond lokale tijd, zal met name in het Huis van Afgevaardigden niet gemakkelijk worden. Maar er is vast geen Amerikaanse afgevaardigde of senator die aansprakelijk gehouden wil worden voor het eerste faillissement van de VS ooit. Want met iedere dag dat een deal op zich liet wachten, nam de onrust in de financiële wereld toe. Bij de kredietbeoordelaars als Standard and Poor’s en Moody’s, maar ook bij beleggers. Het is te hopen dat de reputatieschade, die de VS daarbij opliep, geen weerslag heeft op de Amerikaanse economie.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Klanten in een New Yorkse supermarkt liepen afgelopen weekend langzamer dan anders langs het einde van de boodschappenband bij de kassa. Daar lag de nieuwste editie van tabloid New York Post uitgestald met de schokkende kop ‘Kamermeisje DSK is hoer’.
Was de 32-jarige vrouw uit het Afrikaanse Guinee eerst nog het onschuldige slachtoffer van de uit de hand gelopen rokkenjagerij van de Franse voormalige IMF-topman, sinds vrijdag is alles anders. Geheel onverwacht besloot de rechter in een ingelaste zitting dat Dominique Strauss-Kahn zijn privégevangenis in de wijk Tribeca mocht verlaten. De borg van zes miljoen dollar (4,1 miljoen euro) werd ook teruggestort.
De reden: het kamermeisje zou hebben gelogen en was daardoor opeens niet meer het onschuldige slachtoffer in de Amerikaanse zedenzaak van het jaar. Het strafproces gaat dóór, bezwoer openbaar aanklager Cyrus Vance. Maar het lijkt een kwestie van tijd voordat hij de aanklacht tegen Strauss-Kahn, ooit voorbestemd om de volgende president van Frankrijk te worden, laat vallen.
In een vertaald telefoontje met haar vriend, die wegens wietbezit in een cel in Arizona zit, zou het kamermeisje iets gezegd hebben als ‘maak je geen zorgen, deze man heeft veel geld. Ik weet wat ik doe’. Daardoor gingen alle alarmbellen rinkelen. Direct na de veelbesproken arrestatie op 14 mei gingen immers al geruchten dat de socialistische politicus in de val was gelokt. Ook kwamen rechercheurs er achter dat de vrouw, die in de arme wijk The Bronx woont, haar bankrekening afgelopen twee jaar op onverklaarbare wijze met 100.000 dollar (69.000 euro) zag groeien.
Ook zou ze na door Strauss-Kahn te zijn belaagd niet direct alarm hebben geslagen, maar eerst een naburige kamer hebben schoongemaakt. Bovendien had het kamermeisje bij haar asielaanvraag gezegd dat ze in haar thuisland het slachtoffer was geworden van een bendeverkrachting. Dat verhaal zou ze echter verzonnen hebben om een vluchtelingenstatus te krijgen. En ze had op haar belastingformulier ingevuld dat ze twee kinderen had om zo in aanmerking te komen voor een aftrekpost. In werkelijkheid heeft ze maar één dochter van vijftien.
Het lijken onbelangrijke leugens die irrelevant zijn voor de zaak, maar ze schoffelen de geloofwaardigheid van het kamermeisje doeltreffend onderuit. Want als ze al eerder loog, dan liegt ze misschien nu ook wel. Het is de gebruikelijke ‘dirt’ die advocaten tijdens Amerikaanse strafprocessen opgraven over daders, slachtoffers of getuigen. Strauss-Kahn kreeg zelf ook al met moddergooien te maken, toen na zijn arrestatie vrouwen opdoken die hem beschuldigden van aanranding.
De advocaat van het kamermeisje stelt dat leugens uit het verleden niet betekenen dat ze níét is verkracht en wijst op het medisch rapport dat een gekneusde vagina en een gescheurde pees in haar schouder beschrijft. Verwondingen die niet direct worden geassocieerd bij seks met wederzijdse toestemming.
Maar volgens de New York Post deed het kamermeisje in het luxe Sofitel méér dan alleen bedden opmaken en badkuipen schrobben. Ze zou ook seksuele diensten hebben verleend. Diensten waarvoor Strauss-Kahn op die zaterdag in mei weigerde te betalen.
De kop van de tabloid is het zoveelste teken dat de openbaar aanklager het kamermeisje niet meer geloofwaardig kan portretteren als het toevallige slachtoffer van de lusten van Strauss-Kahn. Die vierde zijn vrijlating vrijdagavond met zijn vrouw Anne Sinclair bij een Italiaans restaurant met 700 dollar (482 euro) aan wijn en truffels en zaterdag met museumbezoek.

(Van onze correspondent Hanneke Keultjes)
NEW YORK (GPD) – Republikeinen stonden al niet bepaald in de rij om Barack Obama voor het presidentschap uit te dagen, maar nu zullen ze zich wel een paar keer extra achter de oren krabben. Het opnemen tegen een president die Amerika’s staatsvijand nummer 1 heeft uitgeschakeld, ga er maar aan staan.
De door hem persoonlijk geautoriseerde operatie waarbij Osama bin Laden om het leven kwam, is nu al ontegenzeggelijk hét moment van het presidentschap van Obama. Tijdens zijn speech van zondagavond (Amerikaanse tijd, red.) deed hij zijn best om niet te triomfalistisch over te komen. Maar op subtiele wijze benadrukte Obama zíjn niet uit te vlakken rol. Hij was het die het nationale veiligheidsteam diverse keren bijeen riep, hij was het die besloot dat er genoeg betrouwbare inlichtingen waren om het groene licht te geven voor de geheime operatie.
Obama wil daarmee benadrukken dat hij leiderschap en daadkracht heeft getoond. Twee kwaliteiten waarmee de president de afgelopen tijd niet bepaald werd geassocieerd. Zijn eigen anti-terreuradviseur John Brennan benadrukte het maandag in een gesprek met de pers nog maar even. ,,Dit was naar mijn mening de moedigste en meest gedurfde beslissing van een president in mijn herinnering.”
En de complimenten kwamen niet alleen uit de categorie ‘wij van WC-eend adviseren WC-eend’. Ook politieke tegenstanders stonden in de rij om een veer op Obama’s hoed te steken. Mogelijke presidentskandidaten als Mitt Romney, Tim Pawlenty en Donald Trump feliciteerden de president, net als oud-president George W. Bush, die er ondanks zijn eigen klopjacht niet in slaagde Bin Laden te pakken. En zelfs de conservatieve commentatoren en zelfverklaarde Obama-critici Glenn Beck en Rush Limbaugh waren voor de verandering eens positief: ,,Thank God for President Obama.”
De nieuwste waarderingscijfers van Pew Research lieten gisteren de verwachte piek zien: 56 procent is tevreden met het werk dat de president doet, 9 procentpunt meer dan in april. Maar het effect van goed nieuws op die peilingen is historisch gezien vaak van korte duur. Het is dus de vraag of het genoeg is om zijn herverkiezing in november 2012 veilig te stellen.
Amerikanen zijn geneigd om verdiensten in het buitenland snel te vergeten. George Bush senior kan daarover meepraten. In de Golfoorlog van 1991 zegevierde hij door de Irakese agressie tegen Koeweit te stoppen. Zijn waarderingscijfers schoten naar het record van 89 procent. Vriend en vijand waren het erover eens dat dit hem zijn herverkiezing zou opleveren; hij hoefde bij wijze van spreken niet eens campagne te voeren. Maar toen werd het 1992 en werd de VS geconfronteerd met een teruglopende economie. Zijn democratische uitdager Bill Clinton kwam toen met de oneliner die de campagne definieerde: ,,It’s the economy, stupid.”
In die valkuil zou Obama dit keer ook kunnen stappen, al is Bin Laden als Amerika’s staatsvijand nummer 1 van een andere orde dan de eerste Golfoorlog. Leuk, zo’n dode terrorist, maar wat koop ik er voor als ik al een jaar geen baan heb en mijn huis niet kan betalen?, zal ‘Joe the Plumber’ denken, hét Republikeinse archetype van de Amerikaanse middenklasse. En waarom doet die Obama niks aan de stijgende benzineprijzen? Die zijn gestegen naar bijna 4 dollar per gallon, omgerekend 74 eurocent per liter. Ongekend laag voor Nederlandse begrijpen, recordhoog voor de autorijdende Amerikanen.
Als het werkloosheidscijfer de komende maanden niet daalt en de economie niet aantrekt, dan kan Obama nog een zware dobber krijgen aan de campagne. Want uiteindelijk is het de binnenlandse politiek die bij presidentsverkiezingen de doorslag geeft.